j Rozdział 10. Wirołl gospodarczy 289
I $tały > wynosi i.,. Parametr ten będziemy dalej nazywać skłonnością do oszczędza-
I 0ia:. Funkcję oszczędności możemy zatem zapisać następująco:
s = (10.16)
Biorąc pod uwagę warunek równości inwestycji i oszczędności (10.15) oraz rnania (10.14) i (10.16). otrzymujemy:
ÓK = s0Y. (10.17)
j Oszczędności i inwestycje możemy wyrazić w przeliczeniu na jednego zatrud-jonego. Podzielmy zatem ostatnie równanie przez Z: dK_ s<y Z ~ Z '
Przyjmując funkcję wydajności pracy (10.12) oraz przyjęte oznaczenie tcch-
fniczncgo uzbrojenia pracy m = — i podstawiając je do równania (10.18). otrzymujemy warunek równowagi stacjonarnej: dni =
Jeśli przyjmiemy, że oprócz nakładów kapitału i pracy wielkość produkcji zależy również od poziomu techniki produkcji, to wówczas funkcję produkcji można zapisać następująco:
Y*F(K.Z,A). (10.13)
gdzie: A - poziom techniki produkcji.
Rozważmy model równowagi stacjonarnej, tzn. stanu gospodarki, w którym nic występuje postęp techniczny oraz nie zmieniają się: zatrudnienie i techniczne uzbrojenie pracy. Poziom produkcji w takiej gospodarce nic zmienia się w czasie. Pytanie polega na tym, w jaki sposób musi być powiązana technika produkcji reprezentowana przez funkcję produkcji z makrowiclkościami gospodarczymi, takimi jak: produkt narodowy Y, oszczędności S. kapitał K. aby możliwe było utrzymanie produkcji na stałym poziomic.
Z przyjętych założeń wynika, że w gospodarce nic zmienia się zasób kapitału. Oznacza to, że inwestycje mają charakter odtworzeniowy. inaczej mówiąc, inwestycje w całości są przeznaczane na odtworzenie zużytego majątku produkcyjnego. Przyjmijmy, że ó jest stopą określająca stopień zużycia kapitału, wtedy zużycie kapitału wynosi dK. Ponieważ inwestycje są równe zużyciu kapitału, otrzymujemy"
Kluczowym warunkiem określającym proporcje równowagi makrogospodar-czcj (znanym z rozdziału dziewiątego) jest założenie, iż źródłem finansowania inwestycji (/) są oszczędności (5). czyli:
/ ■ 5. (10.15)
Poziom oszczędności S zależy od wielkości dochodu narodowego Przyjmijmy. że w danej gospodarce udział oszczędności w produkcie narodowym jest
(10.18) (10.19)
Lewa strona równania (10.19) to ubytek technicznego uzbrojenia pracy spo-I wodowany deprecjacją kapitału, natomiast prawa strona równania (10.19) to in-1 westycje w przeliczeniu na jednego zatrudnionego. Z równania (10.19) wynika, że j aby gospodarka znajdowała się w stanic równowagi stacjonarnej, to ubytek tech-I nicznego uzbrojenia pracy musi być równy inwestycjom przypadającym na jednego rudnionego.
Rysunek 10J. Równowaga stacjonarna
TECHMCZNE UZBROJCN* PRACY
* w przypadku funkcji ouczędnoid opisanej równaniem (10.16) pr/cóętna *klonno« do oszczędzania jest równa krańcowej ddonnuki do oszczędzania