275 (27)

prawo do błędów, i że są one po to, żebym się na nich uczyła. Przeprosiłam się za wszystkie niedobre słowa i myśli na swój temat. Wybaczyłam sobie, że tylu rzeczy nie umiem, nie rozumiem i że pozwoliłam, by tak było. Bardzo się przeprosiłam za to, że pozwalałam siebie krzywdzić i sama krzywdziłam innych - wtedy inaczej nie potrafiłam.

Agnieszka: Gdy ciebie słucham, coraz bardziej zdaję sobie sprawę z tego, jak strasznie źle siebie traktowałam. Jest mi z tego powodu bardzo przykro i w^styd.

kasia: Czy jesteś gotow^ra się za to przeprosić?

Agnieszka: Chyba jestem, ale nie wiem, czy będę mieć siłę, żeby tak za jednym razem zwrócić sobie wszystko to, co sama sobie zabrałam.

kasia: Porusza mnie głębia i powaga aktu, który

rozpoczynasz. To ruch w dobrą stronę - zacząć świadomy proces przepraszania siebie i wybaczania sobie. Przecież mój list miłosny do siebie nie był, broń Boże, jednorazowym wyczynem. Może tak się wydaw^rać, bo opowiadam teraz o nim jako o czymś, co już się wydarzyło. Także dla mnie to był długi, powolny, chwilami żmudny proces.

275 DZIEŃ PIĄTY