SIEDLISKO
WYSTĘPOWANIE
Bylina dochodząca do 30 cm wysokości, o grubym kłączu i łodydze odstająco jedwabiście owłosionej. Na szczycie łodygi zakwita tylko jeden kwiat, o średnicy cło 4,5 cm, mający 6 (czasami 8) działek okwiatu niezróżnicowanych na kielich i koronę. Działki są po górnej stronie śnieżnobiałe, od spodu niebieska-wofioletowe, delikatnie owłosione. Środkową część kwiatu tworzą liczne słupki i żółto zabarwione pręciki. Liście są podzielone, każdy na 3 odcinki, a te z kolei - podwójnie lub potrójnie pierzaste. Liście odziomkowe osadzone są na długich ogonkach, natomiast łodygowe - siedzące. Jesienią liście przybierają piękne barwy: żółte, pomarańczowe, czerwone do purpurowych. Owoce rozsiewane są przez wiatr, czemu sprzyja długie „piórko” powstałe przez przekształcenie szyjki słupka.
Maj - lipiec; kwiaty wytwarzają bardzo dużo pyłku, zapylane są przez pszczoły, osy i trzmiele.
Wyłącznie w górach, głównie w piętrze halnym, rzadziej w turniach lub w piętrze kosodrzewiny, a tylko wyjątkowo na łąkach reglowych. Zawsze w miejscach nasłonecznionych, takich jak trawiaste zbocza, upłazy, łączki, na podłożu ubogim w wapń, np. granitowym, piaskowcowym lub bazaltowym, na glebach z dużą zawartością materii organicznej i odczynie kwaśnym lub bardzo kwaśnym.
W Tatrach, na Babiej Górze, w Karkonoszach i Górach Izerskich. Rozpowszechniona w górach południowej i środkowej Europy.
Ponieważ rośnie w miejscach trudno dostępnych, w parkach narodowych, nic jest gatunkiem zagrożonym.
■■■■■■i CIE K A'W O S T KI]■■■■■■ Roślina trująca. Górale nazywają ją „marficniok”, ponieważ liście przypominają nieco nać marchwi.
56