Zadanie
Przestrzenne dopasowywanie się cząsteczek enzymu i substratu następuje dzięki sitom van der Waalsa. Polegają one na elektrostatycznych oddziaływaniach między cząsteczkami charakteryzującymi się stałym lub indukowanym ładunkiem elektrycznym.
Zadanie
9.
Wiązania jonowe występujące w cząsteczkach biologicznych są wiąza niami słabymi ze względu na środowisko wodne w komórce. Cząsteczki wody mają zdolność otaczania cząstek obdarzonych ładunkiem i bardzo znacznego osłabiania siły przyciągania między przeciwnie naładowanymi jonami.
Zadanie
1. oddziaływania van der Waalsa,
2. wiązania wodorowe,
3. wiązania kowalencyjne,
4. wiązania jonowe.
Zadanie
Wiązania kowalencyjne są wiązaniami silnymi i zapewniają cząsteczkom biologicznym stabilny szkielet. Struktura przestrzenna cząsteczek w ogromnym stopniu zależy od słabych wiązań niekowalencyjnych: wiązań jonowych, wiązań wodorowych oraz oddziaływań van der Waalsa.
Zadanie
Siłę połączenia dwóch atomów wyraża się miarą energii wiązania. Informuje ona, jak dużo energii należy dostarczyć cząsteczce, aby rozerwać wiązanie i wyraża się w kJ/mol cząsteczki.
Zadanie
13.
Zwiększenie siły wiązań wodorowych w cząsteczkach biologicznych następuje przez zwiększenie ich liczby. Nawet gdy kilka z nich ulegnie rozerwaniu, pozostałe utrzymują strukturę cząsteczki i pozwalają na szybkie odtworzenie wiązań.
Organogeny są pierwiastkami pobieranymi z atmosfery: C - w postaci C02, wodór z H20 oraz tlen atmosferyczny.
Makroelementami są pierwiastki, których udział w budowie suchej masy organizmu nie jest mniejszy niż 0,01%. Mikroelementy to pierwiastki, których udział w budowie suchej masy organizmu waha się od 0,01 do 0,00001%.
Z przedstawionych w tabeli pierwiastków:
a) makroelementami są: węgiel (C), tlen (O), wodór (H), azot (N), fosfor (P), potas (K), wapń (Ca), magnez (Mg);
b) mikroelementem jest żelazo (Fe).
Pierwiastkami biogennymi nazywamy te pierwiastki, które stanowią podstawę budowy związków organicznych (węgiel, wodór, tlen, azot, fosfor, siarka).
Atom węgla ma na zewnętrznej powłoce 4 elektrony, co pozwala przyłączyć również 4 elektrony i utworzyć cztery wiązania. Atomy węgla mają wyraźnie większą zdolność wiązania się ze sobą niż atomy innych pierwiastków. Dzięki temu mogą tworzyć długie, proste lub rozgałęzione łańcuchy oraz pierścienie.
Jony potasu (Kł) oraz sodu (Na+) zmniejszają lepkość cytoplazmy, utrzymując ją w stanie półpłynnego zolu.
Kationy dwuwartościowe (wapń Ca2+, magnez Mg2+) mają działanie antagonistyczne do jednowartościowych kationów sodu i potasu, zwiększają lepkość cytoplazmy.