W zależności od tego jak woda jest związana w krysztale możemy wyróżnić:
• wodę kationowa, w przypadku gdy cząsteczki wody otaczają koordynacyjnie kationy;
• wodę anionowa, w przypadku gdy jest ona skoordynowana z anionem;
• wodę sieciową, zajmująca określone miejsce w sieci krystalicznej, lecz nie związaną bezpośrednio z jonami.
Wiązania między jonami (kationem, anionem) a cząsteczką wody w krysztale są typu jon - dipol.
Woda sieciowa jest zwykle związana w krysztale wiązaniami typu wodorowego.
Woda kationowa i anionowa występuje w strukturach kryształów jonowych i jest często określana nazwą wody koordynacyjnej.
Woda zeolitowa - określana także mianem luźno związanej lub śródwięźbowej jest typem wody, której wyróżnikami są:
• jej ilość w sieci krystalicznej może się zmieniać płynnie w zależności od wilgotności środowiska otaczającego kryształ (nie występuje w ilościach stechiometrycznych);
• wydzielanie jej z kryształu następuje w szerokim zakresie temperatury;
• opuszcza ona sieć w sposób ciągły bez zmiany struktury kryształu;
• zajmuje ona miejsce w lukach struktury kryształu lub między warstwami stmktur o charakterze warstwowym.
Przykładem związków zawierających tego typu wodę są tzw. zeolity, tj. grupa minerałów głównie uwodnionych glinokrzemianów sodu i krzemianów wapnia i sodu. Od tej grupy minerałów pochodzi nazwa tego typu wody w ciałach stałych.
Woda konstytucyjna jest to typ wody, której podstawowe cechy charakterystyczne to:
• nie występuje w strukturach kryształu w postaci cząsteczkowej H2O ale jako grupy hydroksylowe (OH);
• grupy hydroksylowe są związane zwykle takimi samymi wiązaniami jak pozostałe składniki związku;
• utrata wody konstytucyjnej np. przez prażenie powoduje całkowitą zmianę struktury (budowy wewnętrznej) kryształu.