W zależności od tego jak woda jest związana w krysztale możemy wyróżnić:
• wodę kationową, w przypadku gdy cząsteczki wody otaczają koordynacyjnie kationy;
• w odę anionowa' w przypadku gdy jest ona skoordynowana z anionem;
• wodę sieciowa, zajmująca określone miejsce w sieci krystalicznej, lecz nie związaną bezpośrednio z jonami.
Wiązania między jonami (kationem, anionem) a cząsteczką wody w krysztale są typu jon - dipol.
Woda sieciowa jest zwykle związana w krysztale wiązaniami typu wodorowego.
Woda kationowa i anionowa występuje w strukturach kryształów jonowych i jest często określana nazwą wody koordynacyjnej.
Woda zeoiitowa - określana także mianem luźno związanej lub śródwięźbowej jest typem wody, której wyróżnikami są:
* jej ilość w sieci krystalicznej może się zmieniać płynnie w zależności od wilgotności środowiska otaczającego kryształ (nie występuje w ilościach stechiometrycznych);
♦ wydzielanie jej z kryształu następuje w szerokim zakresie temperatury;
• opuszcza ona sieć w sposób ciągły bez zmiany struktury kryształu;
• zajmuje ona miejsce w lukach struktury kryształu lub między warstwami struktur o charakterze warstwowym.
Przykładem związków zawierających tego typu wodę są tzw. zeolity, tj. grupa minerałów głównie uwodnionych glinokrzemianów sodu i krzemianów wapnia i sodu. Od tej grupy minerałów pochodzi nazwa tego typu wody w ciałach stałych.
Woda konstytucyjna jest to typ wody, której podstawowe cechy charakterystyczne to:
♦ nie występuje w strukturach kryształu w postaci cząsteczkowej H20 ale jako grupy hydroksylowe (OH);
♦ grupy hydroksylowe są związane zwykle takimi samymi wiązaniami jak pozostałe składniki związku;
♦ utrata wody konstytucyjnej np. przez prażenie powoduje całkowitą zmianę struktury (budowy wewnętrznej) kryształu.