30 (387)

76 Rozdział 3

występuje nieliczna ludność dzikich koczowników, wyróżniająca się silnie ód ras czarniejszych Nowej Gwineji na północy i Tasmanji na poiuaniu. Australczyków ze skórą kolom ciemno-czekoladowego uważać można-za-osobny typ brunatnych ras ludzkich. Podczas gdy ich czaszka jest wazka i z wystającemi szczękami (progna-tyczna), murzyńska odbija się od niej pewnemi odrębnościami, o których już wspominaliśmy i posiada istotne właściwości, wyróżniające ją bardzo wyraźnie od czaszek innych ras. W wizerunkach australczyków (rys. 26, 27 i 28) można zauważyć luki brwiowe ciężkie, szczęki wystające, nos szeroki, ale nie płaski, wargi grube, włosy czarne kędzierzawe, ale nie wełniste.

Rys. 26. Austrolczyk południowy.

Jeżeli na mapie świata zechcemy odszukać, gdzie jeszcze istnieją rasy brunatne, pisarze wiarogodni wskażą nam jedną na ziemiach Indji. Tu plemiona górskie przedstawiają typ mieszkańców dawnych Indji południowych i środkowych, w czasie, poprzedzającym zabór indusów aryjskich; najczystsze formy tego typu występują u plemion prawie nieuprawiających ziemi, lecz pędzących życie dzikie, podczas gdy wielka masa, bardziej pomieszana z indusami, pod których wpływem zostawała od wieków, tworzy obecnie liczne ludy drawidyjskie Południa, jak tami-lowie i telugowie. Rysunek 29-ty przedstawia jednego z bardziej nieokrzesanych drawidów lasów Travankorskich. Dalej ku zachodowi, jak sądzą, można odróżnić w Afryce rasę brunatną, obejmującą plemiona nubijskie, a mniej wyraźniej da się ona wyśledzić u berberów Algeiru i Tunisu.

sś / ?

Rasy ludzkości

77

f?ys. 27. Australio południowa.