Fazy międzywęzłowe o sieci NaCl tworzą tytan (TiC), hafn (HfC), wanad (VC), niob (NbC), tantal (TaC). Nie osiągają one zwykle składu stechiometrycznego i zawierają niedomiar węgla, np. zawartość węgla w węgliku wanadu odpowiada wzorowi YąC*. Natomiast węgliki o sieci heksagonalnej mają wzory MC lub MjC. Są to V2C, Nb2C, Ta2C, Mo2C, MoC, W2C, WC, Fe2C (e). Węgliki typu faz międzywęzłowych cechują się dużą trwałością i trudno rot puszczają się w austenicie. Są bardzo twarde. Wydzielając się przy odpuszczaniu, mają dużą dyspersję i silnie umacniają stal. W wysokich temperaturach hamują rozrost ziam.
Do węglików o złożonych strukturach zalicza się cementyt oraz węgliki metali grup VIB i VIIB (Cr, Mn) o sieci regularną - złożonej typu M23C6, węgliki o sieci heksagonalnej - złożonej typu M7C3 i węgliki wolframu lub molibdenu o wzorze MgC, które zawsze zawierają, oprócz węgla, dwa metale. Węgliki te występują w stalach szybkotnących, w których są węglikiem dominującym. Zawartość żelaza w różnych węglikach nie jest jednakowa. Na przykład w cementycie zawartość chromu może wynosić 18%, natomiast wanadu do 17%, molibdenu do 4%. W węgliku może być do 40% żelaza, a w węgliku M7C3 do 60% Fe. Węgliki tej grupy nie są tak twarde i trwałe jak fazy międzywęzłowe.
Izomorficzne węgliki i azotki tego samego lub różnych metali tworzą między sobą roztwory stałe, co oznacza, że węzły metalu (JA mogą być obsadzone przez atomy żelaza lub innego metalu w sposób przypadkowy, natomiast węzły niemetalu (X) przez atomy węgla lub azotu również w sposób przypadkowy. Na tej zasadne może np. powstać wieloskładnikowy węglik (Cr, Fe, MnjjjCthk węglikoazotek (V, Fe)CN.
Związki międzymetaliczne występują dopiero w stalach wysoko-stopowych lub w stopach nie zawierających w ogóle żelaza, albo zawierających je w małych ilościach. W stalach najczęściej występują fazy Lavesa o wzorze A^B, np. Fe2Ti, Fe2Nb, FejTa, FejZr. a także fazy sigma, które spotyka się w stopach Fe*Cr, Fe-Mo
318