319 (26)

Z. Jnmro*y. Brum i frga technologie. Wimt* u 2005 ISBN W-OI-I44JI-9. C bv WN PWN 2005

•    stosowanie składników, a zwłaszcza cementu odpornego na dane środowisko,

•    podwyższanie wodoszczelności do stopnia > W-6.

Bliższe zalecenia określa norma pod nazwą „Ochrona strukturalno-materiałowa” oraz inne normy pod wspólną nazwą .Antykorozyjne zabezpieczenia”.

15.11.1.    Typy korozji i ich objawy

I    typ korozji-składniki betonu są rozpuszczane i odprowadzane (zachodzić może tylko w obecności przeciekającej wody).

II    typ korozji składniki cementu reagują ze związkami chemicznymi środowiska agresywnego, a powstałe w ten sposób produkty pozostają w strukturze betonu jako wtrącenie bez właściwości wiążących i wytrzymałościowych.

III    typ korozji powstają małorozpuszczalne sole, które z kolei krystalizując zwiększają swoją objętość, wywołując destrukcję zaczynu cementowego (naprężenia wewnętrzne. pęcznienie, skruszanie i rozmiękczanie).

Praktycznie nie rozróżnia się typu liii korozji, gdyż w efekcie końcowym prowadzą one do tego samego skutku, tj. obniżania się wewnętrznej spoistości betonu. W przypadku gdy woda zawierająca składniki agresywne filtruje przez beton, korozja postępuje bardzo szybko i w' miarę upływu czasu szybciej, gdyż wzrastająca porowatość betonu pozwala na szybszy przepływ wody.

15.11.2.    Postać środowiska agresywnego

Konstrukcje z zastosowaniem betonu wykonuje się w środowisku agresywnym występującym w' trzech postaciach: gazowej, ciekłej i stałej. Z reguły jednak do wywołania korozji betonu konieczna jest wilgoć. Korozję betonu najszybciej wywołują ciekłe środowiska agresywne.

15.11.3.    Opis rodzajów agresywności

•    Agresywność siarczanowa wywoluje korozję typu 111. Jest to najczęściej spotykany typ korozji i zarazem najbardziej niebezpieczny, z uwagi na niemożność obserwacji jego przebiegu w początkowej fazie. Zc środowiska agresywnego zawierającego siarczany, jony przenikają do betonu i reagują: z wodorotlenkiem wapniowym, dając w wyniku gips, który po uwodnieniu wiąże z glinianem trójwapniowym tworząc etryngit (rys. 15.52):

3CaO • ANO, • SCaSOi • 32H-0.

Skrócony zapis: o. AS, H,_,

Gips oraz etryngit posiadają znacznie większą objętość odpowiednio 2 i 2,3 razy niż składniki wyjściowe. Początkowa powstające kryształy uszczelniają beton i podnoszą jego wytrzymałość na ściskanie. Po przekroczeniu granicy uszczelniania struktury prowadzą do jej rozsadzenia i zniszczenia. Ten typ korozji mogą powodować w zasadzie wszystkie sole mineralne, jeżeli warunki eksploatacji sprzyjają krystalizacji soli w' porach betonu (np. podsiąkanie kapilarne zasolonej wody połączonej z obsychaniem) - rys. 15.53.

W szczególnych przypadkach (mały ruch wody; szczelny beton) może nastąpić uszczelnienie powierzchni betonu w wyniku działania jonu SOi~ i podwyższenie trwałości ele-

310