27 (443)

senia punktów ustawienia łat w przyjętym układzie cdnieelenia X,T,H.

Podstawą zdjęć tachimetryc znych jest osnowa geodezyjna lub stanowiska uachimetryczne, związane z osnową metodą wcięć.

Przed rozpoczęciem pomiaru należy pamiętać o konieczności rektyfikacji cachimetru, w szczególności kręgu pionowego (libeli kollmacyjnej), ponieważ pomiar wykonujemy przy jednym położeniu lunety.

Zespół pomiarowy składa się z 4 lub 5 osób, do których należą, następujące obowiązki*

-    kierownik zespołu _- prowadzi szkic i obiera miejsca ustawienia łat, czyli tza. pikiety, kieruje pracą zespołu, przebywa z reguły w pewnym od-daleniu od instrumentu, w pobliżu pomiarowego,

-    obserwator - obsługuje instrument,

-    sekretarz - prowadzi dziennik tachimetryczny i kontroluje odczyty,

-    pomiarowi - ustawiają łaty niwelacyjne w miejscach pikiet.

Kolejność czynności ha stanowisku tachimetryoznym jest następująca*

Obserwator ustawia instrument dokładnie nad punktem osnowy, a następnie mierzy jego wysokość i z dokładnością do i cm (od punktu, dla którego określono rzędną H, do osi obrotu lunety} za pomocą łaty lub ruletki. V tym czasie kierownik zespołu przygotowuje plan obserwacji oraz szkic tachime-tryczny, a sekretarz dziennik.

Następnie obserwator mierzy kierunki do sąsiednich punktów osnowy pomiarowej (do co najmniej dwóch - dla kontroli), po czym skierowuje lunetę na pierwszą pikietę, wybraną przez kierownika. Kierownik - prowadzący szkic, zaznacza na nim miejsce pikiety i wpisuje numer.

Obserwator odczytuje na łacie dla każdej pikiety kolejno* kreskę środkową, górną i dolną, a następnie kierunki na kręgu poziomym i pionowym, rezed każdym odczytem kręgu pionowego obserwator zawsze powinien sprawdzić, czy libela kollmacyjna znajduje się w górowaniu - by w razie potrzeby doprowadzić ją do górowania śrubą elewacyjną.

Sekretarz po zanotowaniu obserwacji w dzienniku sprawdza, czy średnia arytmetyczna odczytów kreski górnej i dolnej daje odczyt kreski środkowej z dokładnością ± 2 mm). Przez ten czas kierownik kieruje pomiarowego na następną pikietę*

Pikiety obiera się w punktach będących szczegółami sytuacyjnymi oraz w punktach charakterystycznych rzeźby terenu, do których zalicza 'się wierzchołki wzniesień i zagłębienia terenu, linie szkieletowe ściekowe i grzbietowe. Pikiety powinny być wyznaczane w ilości, która umożliwi prawidłowe odtworzenie rzeźby terenu. Odległość między nimi ograniczona jest warunkiem stałego spadku terenu, a w terenach o niewielkiej deniwelacji aie powinna przekraczać 50 m.

Na szkicu tachimetrycznym (rys. 1.9.) zaznacza się sytuację, zdejmowane pikiety i kierunki równych spadków terenu pomiędzy pikietami (linie ciągłe), linie szkieletowe grzbietowe (linie przerywane).,| ściekowe (linie faliste) lub szkicuje się przybliżony przebieg warstwie. Na szkicu notuje . się też dodatkowe wielkości pomierzone bezpośrednio ruletką lub łatą, np.