31 (528)

£. ri: e siatki zależy od f dokładności wykonania kwadratniey i od dobrego lapisowania nakłuwacza do otworów w płycie.

800

miejsce na opis arkusza mapy

Rys. 1.10. Mapa jednostkowa, format A1

Przebrnijmy, że pierworys sporządzać będziemy w skali 1:500, a mierzony reszar zajmie powierzchnię wewnątrz jednej ramki sekcyjnej (500 x 800 mm) -= arkuszu o formacie A1 (rys. 1.10.). Ołówkiem o twardości 2K (!) , zaostrzonym na tzw. łopatkę, łączy się nakłucia przeniesionej siatki za pomocą liniału. W ten sposób uzyskuje się układ linii równoległych do osi x i osi y, zawarty w prostokącie ramki sekcyjnej.) Po opisaniu tych linii pełnymi współrzędnymi (co 50 m) można przystąpić do nanoszenia] ze współrzędnych punktów osnowy pomiarowej, punktów wciętych i linii pomiarowych.

Punkty osnowy nanosi się za pomocą podziałki transwersalnej i cyrkla odmierzacza, odmierzając od linii siatki różnicę współrzędnych w skali mapy. Prawidłowość naniesienia punktów osnowy sprawdza się za pomocą cyrkla i podziałki transwersalnej lub liniału przez porównanie odczytanej odległości między sąsiednimi punktami z długością uzyskaną z pomiaru w •terenie. Za dopuszczalną można przyjąć odchyłkę *0,15 mm» M, gdzie M -mianownik skali mapy,

1.7.1. Kartowanie szczegółów sytuacyjnych

Naniesione na pierworys punkty osnowy pomiarowej, punkty wcięte i posiłkowe oraz linie pomiarowe są podstawą do kartowania szczegółów |sytuacyjnych.

Szczegóły sytuacyjne pomierzone matodą domiarów prostokątnych nano-