320 (26)

320 IV Mąto

żeńskiego w pierwszej połowie XIX w. (Mroziński, 1822)”; wskaźniki fieksyjnrwki.

0.71,0.5.0.43 - rzeczowniki rodzaju żeńskiego w drugiej połowie XIX w. (Małecki. 1863)"; 2 rodzaje odmian wskaźniki flcksyjności: 0.64. 0.57 - prasłowiańskie rzeczowniki rodzaju nijakiego, rzeczowniki rodzaju nijakiego w pierwszej połowie XIX w (Mroziński, 1822) i współczesne rzeczowniki rodzaju nijakiego; wskaźniki fleksyjno* ści: 0,71,0.64 - rzeczowniki rodzaju męskiego w pierwszej połowie XIX w (Mroziński. 1822); wskaźniki flcksyjności: 0.79,0,71 - rzeczowniki rodzaju męskiego w drugiej połowie XIX w. (Małecki, 1863), wskaźniki flcksyjności: 0,64.0,57 - rzeczowniki rodzaju nijakiego w drugiej połowie XIX w. (Małecki. 1863).

Na tej samej zasadzie, tzn. przyjmując, że przedstawianie poszczególnych ciągów odmian rzeczowników możliwe jest na razie w pewnym uproszczeniu, można by tak oto widzieć dwie fazy rozwojowe (łącznie ze stanem prasłowiańskim jako rekonstruowanym stanem wyjściowym) systemu fleksyjnego rzeczowników polskich w odniesieniu do sg. i pl. (pomijam w tym wypadku niekompletne w sumie materiały m.in. z XIX w.): Uogólnię traktowana faza prasłowiańska: ciąg czteroełementowy: wskaźniki. 0,71 - 0,64 - 0.57 0,43 (masc 0,71 - 0,64 0,57. fem 0,71 - 0,64 - 0,57 -0,43. neutr.": 0,64 - 0,57). 2) również ogólnie traktowana faza szesnastowieczm: ciąg siedmioełementowy: wskaźniki: 0,86 - 0.79 0,71 - 0,64 0,57 0,5 0,43 (masc : 0.86 0,79 0.71 - 0,64. fem 0,79 - 0.71 0,64 0,57 - 0,43, neutr: 0,71 - 0,64 - 0,57 - 0,5), 3) faza współczesna: ciąg sześcioelcmcntowy: wskaźniki: 0,79 -0,71 - 0,64 - 0,57 - 0.5 - 0,43 (masc 0.79 0,71 - 0.64 0,5. fem 0,71 - 0,64-0,57 - 0,5 - 0,43, neutr.: 0,64 - 0,57) Jak widać, ciąg odnoszący się do XVI wieku i ciąg charakteryzujący stan współczesny nie różnią się w sumie zbyt wiele mimo trwającego kilka wieków procesu rozwojowego. Istnieje dość duże podobieństwo w obciążeniu funkcyjnym form flcksyjnych, naturalnie, z innych niż w wieku XVI rozłożeniem tych obciążeniem w paradygmacie (w odmianie rzeczowników). Za tym podobieństwem pod względem ilościowym kryją się - ogólnie biorąc •• inne treści Wahania w wysokości wskaźników w obrębie odmiany rzeczowników rodzaju żeńskiego i nijakiego (podobnie jak w obrębie rzeczowników rodzaju męskiego) wtąią się z dynamizmem rozwoju fleksji m m w XVI wieku. W odmianie tych rzeczowników występują - podobnie jak w odmianie rzeczowników rodzaju męskiego hcmc oboczności form flcksyjnych wchodzących do obiegu (utrwalających* woje miejsce w sy«to>

nut) i form wychodzących z użycia, reliktów poprzedniej (średniowieczne)) hą rozwojowej flekaji rzeczowników polskich. Sprawa ta była już i wiciu strun Mtoą tlana. Warto było na nią jeszcze spojrzeć od strony synkretyzmu fleksyjnego, Liczne, stwierdzane przez wielu badaczy w odniesieniu do wszystkich fu toiwo-jowych systemu fleksyjnego języka polskiego (łącznie z fazą współczesną) oboesaota w odmianach różnych grup rzeczowników i poszczególnych rzeczowników ląsłsaua

i* Otoycey to MtoNMMtoywaycli aagnsaióu totototohi AtoacJsaga

• Jak • puMMli O

** ttetoy towa • aMwwtawn, tato •jawnatoto awto • atuusto