36 CZĘŚCI LAMP ELEKTRONOWYCH ZE SZKŁA
Obszar odprężania zawarty jest pomiędzy temperaturą Ts a T^. Obszar ten może być rozszerzony w kierunku temperatur wyższych od Ta, teoretycznie aż do punktu mięknięcia (lg r/ = 7,6). Należy jednak pamiętać o tym, że odprężanie w temperaturze wyższej od Ta, a zatem w czasie krótszym od 15 min., może być stosowane tylko wówczas, gdy nie grozi zniekształcenie danego elementu lub jego części wskutek zbyt małej lepkości.
W zagadnieniu łączenia różnych gatunków szkła ze sobą jak również szkła z metalami bardzo dużą rolę odgrywa współczynnik rozszerzalności liniowej a 1) -
(2-1)
1 A L
lat
gdzie:
L — długość,
AL — przyrost długości,
AT — przyrost temperatury.
Współczynnik a podaje się w częściach milionowych, bądź też dzie-sięciomilionowych na 1°C.
Ponieważ współczynnik ten wzrasta. na ogół ze wzrostem temperatury, a szczególnie w obszarze przemiany, przeto a należy podawać ze wskaźnikiem uwzględniającym temperaturę.
Bardzo często operuje się średnim współczynnikiem rozszerzalności liniowej aT^ _ T , a wówczas
CtT, t2
L r, Lti Lz,(T2-T)
(2-2)
oznacza średnią wartość a w granicach Ti -f T2.
Na przykład szkło do złącz z kowarem typu FCN wykazuje w granicach temperatur 20 -s- 350°C wartość współczynnika rozszerzalności równą 5,15 • 10—6 1/°C. Piszemy wówczas «2o - 35o = 5>15 • 10 e/°C.
Współczynniki rozszerzalności różnych gatunków szkła łączonych ze sobą nie powinny się różnić więcej niż o 10°/o. Jeżeli różnica jest większa, należy używać jednego lub kilku gatunków szkła pośredniego. W technologii lamp elektronowych przejściowe gatunki szkła występują stosunkowo rzadko.
Rolę współczynnika rozszerzalności liniowej w zagadnieniu łączenia szkła z metalami omówiono w rozdziale 3.
Zestawienie właściwości fizycznych dla kilku typowych gatunków szkła stosowanych w technologii lamp elektronowych podano w tabl. 2-6, natomiast wartości graniczne — w tabl. 2-7.
]) Współczynnik rozszerzalności objętościowej równa się 3 a.