36 (313)

36 CZĘŚCI LAMP ELEKTRONOWYCH ZE SZKŁA

Obszar odprężania zawarty jest pomiędzy temperaturą T_s a T^. Obszar ten może być rozszerzony w kierunku temperatur wyższych od T_a, teoretycznie aż do punktu mięknięcia (lg r/ = 7,6). Należy jednak pamiętać o tym, że odprężanie w temperaturze wyższej od T_a, a zatem w czasie krótszym od 15 min., może być stosowane tylko wówczas, gdy nie grozi zniekształcenie danego elementu lub jego części wskutek zbyt małej lepkości.

W zagadnieniu łączenia różnych gatunków szkła ze sobą jak również szkła z metalami bardzo dużą rolę odgrywa współczynnik rozszerzalności liniowej a ¹) -

(2-1)

1 A L

lat

gdzie:

L — długość,

AL — przyrost długości,

AT — przyrost temperatury.

Współczynnik a podaje się w częściach milionowych, bądź też dzie-sięciomilionowych na 1°C.

Ponieważ współczynnik ten wzrasta. na ogół ze wzrostem temperatury, a szczególnie w obszarze przemiany, przeto a należy podawać ze wskaźnikiem uwzględniającym temperaturę.

Bardzo często operuje się średnim współczynnikiem rozszerzalności liniowej a_T^ _ _T , a wówczas

CtT, t₂

L r, L_ti Lz,(T₂-T)

(2-2)

oznacza średnią wartość a w granicach Ti -f T₂.

Na przykład szkło do złącz z kowarem typu FCN wykazuje w granicach temperatur 20 -s- 350°C wartość współczynnika rozszerzalności równą 5,15 • 10—⁶ 1/°C. Piszemy wówczas «₂o - 35o ^{= 5}>¹⁵ • 10 ^e/°C.

Współczynniki rozszerzalności różnych gatunków szkła łączonych ze sobą nie powinny się różnić więcej niż o 10°/o. Jeżeli różnica jest większa, należy używać jednego lub kilku gatunków szkła pośredniego. W technologii lamp elektronowych przejściowe gatunki szkła występują stosunkowo rzadko.

Rolę współczynnika rozszerzalności liniowej w zagadnieniu łączenia szkła z metalami omówiono w rozdziale 3.

Zestawienie właściwości fizycznych dla kilku typowych gatunków szkła stosowanych w technologii lamp elektronowych podano w tabl. 2-6, natomiast wartości graniczne — w tabl. 2-7.

^]) Współczynnik rozszerzalności objętościowej równa się 3 a.