40 CZĘŚCI LAMP ELEKTRONOWYCH ZE SZKŁA
Oporność właściwą dla kilku gatunków szkła miękkiego i kilku gatunków szkła twardego w funkcji temperatury podano na rys. 2-5. Zmniejsza się ona ze wzrostem temperatury. Różnice w wartościach dla różnych gatunków szkła, jak to wynika ze wspomnianego wykresu są stosunkowo nieduże.
Temperaturę, w której szkło wykazuje przewodność właściwą 10—8-Q—1-cm_1, oznacza się jako Txl00
Rys. 2-7. Przepuszczalność promieniowania podczerwonego przez płytkę szklaną
0 grubości 1 mm w funkcji długości
fali [5]
1 — szkło topione w piecu elektrycznym z równoczesnym wdmuchiwaniem pary wodnej;
2 — to samo szkło wtopione w piecu gazowym;
3 — to samo szkło topione w piecu elektrycznym (skład chemiczny szkła: 20% — Na20*
30% — PbO, 50% — Si02)
W tabl. 2-6 zestawiono wartości T xl00 dla kilku typowych gatunków szkła stosowanych w technologii lamp elektronowych. W tej samej tablicy zestawiono wartości stałej dielektrycznej e oraz tg d. Wielkości te, szczególnie w przypadku lamp mikrofalowych, odgrywają ważną rolę. Zależność tg <5 od temperatury dla kilku długości fali dla szkła wolframowego typu 362a podano na rys. 2-6.
Przepuszczalność szkła, z którego wykonana jest bańka lampy nadawczej, dla promieniowania podczerwonego, powinna być jak największa. Najmniejsze pochłanianie wykazuje szkło kwarcowe. Jak wykazały badania, o przepuszczalności decyduje, nie tylko skład chemiczny szkła, ale również zastosowana technologia samego wytopu, jak to uwidoczniono wyraźnie na rys. 2-7.
Elektroliza szkła zachodząca przy podwyższonych temperaturach jest zjawiskiem wysoce niepożądanym. Występuje ona najczęściej w części spłaszczowej nóżki lamp typu splaszczowego. Konstruktor obliczający lampy prostownicze lub lampy mocy musi przyjąć takie wymiary lampy, ażeby spłaszcz w czasie pracy lampy przy pełnym jej obciążeniu nie posiadał zbyt wysokiej temperatury. W przypadku przeciwnym występuje w lampie elektroliza powodująca jej zniszczenie. Na rys. 2-8 pokazano górną część nóżki, tzw. spłaszcz lampy prostowniczej typu AZ1, z silnymi objawami elektrolizy w postaci tworzenia się tzw.