389 (5)

19 Pływy 389

Inne przybliżone stałe harmoniczne:

Zo - średni poziom morza (Menu Sea Level) [ni], m2 - prędkość Mi (Speed ofM₂) [°/godz.],

Zo + (Mi +Si) = M.H.W.S (Spring ri.se),

Z₀ + (Mi - Si) = M.l I.W.N (Neap ri.se),

Zo+ M₂- M.H.W. (Mean ri.se),

2M₂ - skok średni (Mean rangę),

2(Mi + Si) - skok syzygijny (Spring rangę), 2(M: - Si) - skok kwadraturowy (Neap rangę).

19.4. Wpływ wypadkowy ruchu Słońca i Księżyca na pływy

Występujące na Ziemi zjawiska pływów są pływami wypadkowymi, wynikającymi z różnic ruchu własnego Słońca i Księżyca. Jak już wspomniano, decydujące znaczenie w parametrach pływów ma Księżyc, Słońce zaś jest drugorzędnym czynnikiem pływotwórczym. Pływ wypadkowy zależy od wzajemnego położenia Księżyca i Słońca w czasie miesiąca syderycznego. Zatem parametry pływu, jak: wysokości, skoki, okresy czasu występowania wód wysokich i niskich, zależą od różnicy wznoszenia prostego i różnicy deklinacji Księżyca i Słońca.

Zjawisko pływu wywołane siłą grawitacyjną Księżyca, przy deklinacji zerowej

Przy pływie wywołanym grawitacją Księżyca, którego deklinacja jest równa zero. masy wody oceanów na Ziemi, obracającej się w ruchu dobowym, wybrzuszają się na równiku. Ziemia przypomina kształtem elipsoidę obrotową (rys. I9.l3a i b).

Na rysunku I9.l3c pokazano rozmieszczone wektory sił. ilustrujące przemieszczanie się fal pływowych. Widoczny jest brak sił w zenicie i nadirze. Największe wartości sil występują na ortodromaeh łączących A i B w odległościach kątowych, różniących się od punktów A i B o 45°. Oznacza to. że para obserwatorów A i li na równiku, w momencie kulminacji Księżyca, będzie obserwować wysoką wodę. Obserwator B, którego długość geograficzna różni się o 180° od pozycji obserwatora A, i dla którego Księżyc będzie górował w zenicie, również doświadczy wysokiej wody. Zatem w punktach A i B obserwatorzy w ciągu doby księżycowej (24^h 50'") zaobserwują dwie wysokie i dwie niskie wody, prawie idealnie równe co do wysokości.