39 (164)

Czarny Krzysztof

CHRISTOF'VON R^isEWITZ'^edei^',^{yt na zamku le}Snickim okresu renesansu. 2 racji swoichczarnych^wtoSw2^iwtte^f^^^e^^rozb^^kow Nie znamy przyczyn, które spowodowały 2eChristoroo^knn,lr ^ym ^sztofem rzemiosło 1 zajął sie rozbojem. W latach 9(f ych XV^eku obtefr^krl KE5J.^r/cersk,e

^za"*^u 2^ ^gdS^e f^{zybk0 dał Sle} poznać ze złej strony Na miasta' Jreie wchocfeace w skład włości nałożył specjalne opłaty, które umożliwiły mu zorganizowanie wtasneao zbrojnego oddziału - odtąd rozpoczął sie okres napadów i grabieży prowadzonych głównie na kupcach. Do najbardziej znanych jego wyczynów z tamtego okresu należy zaliczyć napad na Lubomierz i położony tam klasztor Benedyktynek Rabuś i jego żołdacy nie tylko zdobyli wówczas znaczne łupy. ale również uprowadzili ze sobą kapłana i kilka mniszeK. Księdza poddano wyrafinowanym torturom, zakonnicezas brutalnie i wielokrotnie zgwałcono.

Po tych wydarzeniach Krzysztof zbiegł na Górne Lużyce. gdzie przez pewien czas

ukrvwał sie. Skłonność do rozbojów była jednak silniejsza i wkrótce ponownie stało sie o

mim^nłn^nn Nip aardził Drży tym żadna zdobyczą, rabował wszystko, co przedstawiało nim głośno. Nie garuzif    j . rwrprcirio ani nlPbanip I klasztory l^j ^kształconych - jeśli ą udowodnili, ze pojaw% _dekady. w kmcu

g&gSigS*,0 rok HM