33 (8) tif

WSTĘP

HISTORYCZNO-KRYTYCZNY

I. OSOBA PROROKA EZECHIELA

Wszystkie informacje o proroku Ezechielu czerpiemy wyłącznie z Księgi, która nosi jego imię. Nie wiemy, kiedy i gdzie się urodził. Nie znamy również daty jego śmierci ani miejsca jego wiecznego spoczynku. Wiadomość, że Ezechiel został zamordowany przez jednego ze starszych gminy żydowskiej na wygnaniu, opiera się na niezbyt wiarogodnej tradycji żydowskiej¹. Trudno też uznać za autentyczny grób proroka Ezechiela ten pokazywany dziś na południe od ruin starożytnego Babilonu w miejscowości al-Kifl w Iraku.

Ezechiel pochodził z rodu kapłańskiego. Był synem nieznanego bliżej kapłana o imieniu Buzi (por. Ez 1,3). Informacja zawarta w wersecie 1 Krn 24,16 pozwala przypuszczać, że prorok Ezechiel należał do klasy kapłańskiej, którą w czasach Dawida reprezentował niejaki kapłan Ezechiel. Jednak los, jaki wyznaczyła prorokowi Opatrzność, nie pozwolił mu rozpocząć pełnienia kapłańskich funkcji ofiarniczych w świątyni jerozolimskiej. Jest prawdopodobne, iż w 597 r. przed Chr,, w wieku około dwudziestu pięciu lat, został uprowadzony do Babilonu, gdy król Jojakin (597 r. przed Chr.) po trzymiesięcznym panowaniu po śmierci swego ojca, króla Jojakima (609-597 r. przed Chr.), oddał obleganą Jerozolimę w ręce babilońskiego monarchy Nabuchodonozora (605-562 r. przed Chr.). Król uratował miasto od zburzenia, a jego mieszkańców od zagłady, ale sam wraz z matką, swoim dworem oraz częścią znakomitszych obywateli Królestwa Judy został deportowany do Babilonu (por. 2 Kri 24,8-16).

Ezechiel całe swoje dorosłe życie spędził na wygnaniu w Babilonii (por. Ez 1,1-3; 33,21). Wraz z grupą uprowadzonych rodaków osiadł w Tel-Abib (prawdopodobnie ruiny dawnej miejscowości Abib) nad rzeką (kanałem) Kebar (por. Ez 3,15). W pięć lat po deportacji, czyli w 592 r. przed Chr., być może w trzydziestym roku życia (por. Ez 1,1), został powołany na proroka (por. Ez 1,1-2; 3,4) i na duchowego stróża pokoleń izraelskich na wygnaniu (por. Ez 3,16-17)². Miał własny dom, w którym gromadzili się starsi Judy, żeby go słuchać (por. Ez 8,1; 14,1; 20,1; 33,31). Był żonaty, ale wcześnie owdowiał. Jego żona zmarła nagle, niewykluczone że w 586 r. przed Chr., co symbolizowało tragiczny los królestwa judzkiego i Jerozolimy (por. Ez 24,15-24).

3 Ks. Ez

1

   Por. Pseudo-Epifaniusz, De vitis prophetarum, 9 (PG 43,401); Izydor Hiszpański, De ortu et obitu Patrum, 39 (PL 83,143). Wzmianka o ukamienowaniu Ezechiela znajduje się w tekstach Pseudo-Chryzostoma (PG 56,895); J. E. Wright, Hebrews 11:37 and the Death of the Prophet Ezekiel, w: The Echoes of Many Texts. Reflections of Jewish and Christian Traditions..., eds. W. G. Dever ..., Atlanta 1997, 147-158.

2

   Por. C. L. Patton, Priest, Prophet and Exiłe. Ezekiel as Literary Construct, SBLSPS 39 (2000) 700-727.