3 (1765)

3. Podstawy teoretyczne

3.1. Wyznaczanie współczynnika tarcia statycznego

Rozpatrzmy pręt w położeniu przedstawionym na rys. 2. Środek ciężkości C pręta jest przesunięty o dowolną odległość e od podpory B, pręt jest nachylony do poziomu pod kątem a_g , który jest kątem granicznym czyli takim, po przekroczeniu którego pręt zacznie się zsuwać.

P

Rys.2. Układ sił działających na pręt przy wyznaczaniu współczynnika tarcia statycznego, C -środek ciężkości pręta, e - założona odległość środka ciężkości pręta od środka podpory B, a_g - graniczny kąt pochylenia pręta

Podpory A i B wykonane są z tego samego materiału, więc ich reakcje R_A i Rb są odchylone od prostych prostopadłych do osi pręta o jednakowy kąt p_s. Pręt jest w spoczynku,