3 (835)

licencji oznacza, że zna on regulamin kartingowy i opanował podstawową techniką jazdy na karcie. Słowem, licencjonowany zawodnik kartingowy ma prawo startu w wyścigach karlingowych kategorii popularnej. Start w wyścigu kategorii wyścigowej wymaga również posiadania takiej samej licencji, a ponadto uzależniony jest od indywidualnej oceny zawodnika przez władze sportu kartingowego. Ograniczenie takie zostało podyktowane troską o bezpieczeństwo na torze — do zawodów kategorii wyścigowej, w której startują karty o znacznie większych prędkościach jazdy (rzędu 140 km/h), nie można dopuścić zawodnika, który choć licencjonowany, nie zdobył jeszcze dostatecznego doświadczenia w startach w kategorii popularnej.

Każdy zawodnik kartingowy musi mieć również książeczkę zdrowia, z wpisanymi do niej wynikami kompleksowych badań lekarskich, ważną na dany rok. Książeczka zdrowia wraz z licencją sportową stanowią podstawowe dokumenty zawodnika kartingowego i nie jest możliwe dopuszczenie do udziału w wyścigu bez okazania tych dokumentów organizatorowi.

3. Sprzęt kartingowy

Podwozie karta musi spełniać dwa zasadnicze warunki: zapewniać kartowi dobre „prowadzenie się” oraz odpowiednią pewność działania Trzecim, oczywistym, warunkiem Jest zapewnienie kierowcy właściwej pozycji. Uzyskanie dobrego „prowadzenia się” karta zależne jest przede wszystkim od jego wymiarów głównych (rozstaw osi i rezstaw kół) oraz od właściwie dobranych kątów kół przednich (pochylenie i wyprzedzenie sworzni zwrotnic, pochylenie i zbieżność kół przednich). A więc ważne jest wzajemne ustawienie kół karta — sposób ich połączenia powinien zapewnić dobre „prowadzenie się” i pewność jazdy.

Rozwiązań kostrukcyjnych kartów jest wiele i nie sposób je nawet w skrócie opisać (rys. 3 i 4)¹.

Na własności ruchowe karta mają wpływ dwa zasadnicze zespoły: silnik i ogumienie. Właśnie od mocy silnika i przyczepności ogumienia

Rys. 3. Wyczynowy kart polski — Polkart

Rys. •. Jed »n z najnowocześniejszych kartów francuskich — Vauquand

1

Zainteresowanych odsyłam do książki T. Rychtera pt. „Kartinfi”, wydanej przez WKL, która zawiera przegląd konstrukcji kartów całego Awiata.