122140

Artykuł ten oznacza, że pojęcie rokowań odnosi się do jakiegoś wzajemnego oddziaływania na siebie (faktycznego). Jest więc różnica między rokowaniami a zaproszeniem do rokowań. Wzajemna relacja stron jest intencjonalnie skierowana na zawarcie oznaczonej umowy (a nie jakiejkolwiek umowy). Wzajemne oddziaływanie ma na celu rozwiązanie konfliktu co do indywidualnych interesów i oczekiwań stron, które zamierzają one zrealizować poprzez zawarcie danej umowy.

Mimo, że rokowania nie są wiążące to na rokujących ciążą powinności, których niewykonanie zrodzi odpowiedzialność. Strony winny sobie przekazywać wzajemne informacje stanowiące podstawę do podjęcia stanowczych decyzji o zawarciu umowy (obowiązuje lojalność między podmiotami). Strony powinny się informować co do skutków i przewidywanych skutków (następstw gospodarczych) danej umowy. Jeśli tego nie ma to jest tzw. „culpa in kontrahento" - wina w rokowaniach. Strony rokujące są zobowiązane sformułować projekt umowy, która ma być zawarta.

Rokowania w praktyce stosuje się przy skomplikowanych umowach, najczęściej o charakterze nienazwanym (umowa leasingu, sponsoringu) oraz przy umowach mieszanych. Posługujemy się nimi, gdy nie możemy posłużyć się pewnym szablonem umowy, a także gdy przedmiot umowy jest o dużej wartości.

W toku rokowań nie może zaistnieć sytuacja, gdy jedna strona uzyskała skutek związania drugiej strony co do decydowania treści umowy (jeżeli strony ustalą pewne elementy umowy, to ich związanie nie jest związaniem ostatecznym)

Umowa poprzez rokowania może zostać zwarta tylko po uzgodnieniu wszystkich, zadeklarowanych wcześniej do omówienia punktów. Czyli jeśli przystępując do rokowań zakładamy 155 elementów do omówienia, to we wszystkich musimy dojść do porozumienia. Nie wystarczy porozumieć się co do 153 elementów. Można za to zmieniać uzgodnienia co do elementów aż do chwili ostatecznego zakończenia rokowań.

W rokowaniach nie ma czegoś takiego jak protokół rozbieżności.

Punktacje (nie regulowane przez k.c.)

-    kiedyś występowały tylko w handlu międzynarodowym

-    istnieje protokół rozbieżności - wystarczy porozumienie co do elementów istotnych (strony ustalają, które elementy są istotne).

-    można dodać warunek, w jakim czasie elementy nieistotne muszą być ustalone

- uzgodnienie jakiegoś postanowienia wiąże strony - element podpisany nie może podlegać zmianie bo byłaby to zmiana cząstkowej umowy w ramach całej umowy

Strony same na początku określają czy będą prowadziły rokowania czy punktacje.

System ofertowy (art. 66-70 k.c.)

I    etap - złożenie oferty przez jeden podmiot (oferent)

II    etap przyjęcie oferty przez drugi podmiot (oblat)