cząsteczki środowiska, te z kolei udzielają energię drgań dalszym przylegającym cząsteczkom masy. Przenoszenie energii drgań odbywa się bez przemieszczania cząstek masy. Aby uzyskać równomierny rozkład mocy drgań w tkankach, stosujemy okrężne, masujące prowadzenie ruchów głowicy na polu nadżwiękawianym.
Jeżeli głowica wysyła bez przerwy fale dźwiękowe, określamy je jako utradżwięki ciągłe. W aparaturze nowoczesnej możemy niezależnie, przy użyciu specjalnego przełącznika, uzyskać z głowicy oprócz ultradźwięków ciągłych wysyłanie ultradźwięków z przerwami, otrzymując tzw. ultradźwięki impulsowe (ryc. 288).
Jeżeli okres czasu składający się z impulsu i przerwy {T) wynosi np.
sek., przy czym czas impulsu (t) ma wartość-^- sek., to wykładnik impulsu: — = — .
T 5
Jeżeli czas impulsu wynosi sek., otrzymamy wartość wykład
nika ‘ j a przy czasie impulsu J— Sek. — ż0 (ryc. 289).
10 * 2000
Wartość (J) mocy impulsów (W/cm2) może być dowolnie zmieniana.
W zależności od pozycji głowicy w polu nadżwiękawianym rozróżniamy metodę stacjonarną, jeżeli głowica w czasie zabiegu nie zmienia swego ustawienia, przeważnie jednak stosujemy ruchy głowicy masujące, okrężne ze zmianą jej położenia w stosunku do pola nadźwięka-wianego (metoda labilna).
Aparat „VEM" — prod. niemieckiej (ryc. 290)
Aparat wytwarza fale ultradźwiękowe o mocy od 2 do 40 watów
Ryc. 290. Aparat ultradźwiękowy Ryc. 291. Stół rozdzielczy aparatu
VEM ultradźwiękowego VEM (moc dawki w watach na cm2 odpowiada od 0,2 W/cm2 do 4 W/cm2, przy wielkości powierzchni głowicy wynoszącej około 10 cm2). Częstotliwość fali ultradźwiękowej 800 KHz.
Głowica aparatu jest chłodzona wodą (0,25—0,5 1/min.), Nadżwię-kawianie wykonywać można przez zastosowanie parafiny płynnej, jako substancji łączącej, lub przez wodę (w kąpieli wodnej).
Aparat wyposażony jest w 1 lampę prostowniczą dwuanodową i 1 lampę generacyjną triodę.
Aparat włączać należy do gniazdka uziemionego.
W obwodzie aparatu znajduje się:
a) część sieciowa, wyposażona w transformator z regulacją kompensacji napięcia sieciowego,
b) generator prądu wielkiej częstotliwości, który składa się z cewki wtórnej transformatora, układu prostowniczego, obwodów lampy generacyjnej triody i przewodu do włączenia nadajnika ultradźwiękowego.
Na stole rozdzielczym aparatu (ryc. 291) znajduje się: włącznik główny (1) i równocześnie regulator kompensacji sieci (7)-, regulator mocy ultradźwięków (dawki od 0,2 W/cm2 do 4 W/cm2) (2)\ regulator dostrojenia (kondensatora zmiennego z obwodu drgającego) (3); miliampero-mierz ze skalą od 0 do 150 mA do sprawdzenia natężenia prądu anodowego lampy generacyjnej (4)-, woltomierz ze skalą od 0 do 250 V, do wykazania napięcia, z kreską czerwoną na 220 V (położenie normalne wskazówki woltomierza) (5); skala mocy z wykażnikiem dawki od 0,2 do 4 W/cm2 (6).
Nadajnik składa się: z wodoszczelnej głowicy (8), w której umieszczona jest płytka kwarcowa; przewodu (kabla) (10—11) doprowadzającego zmienne napięcie i rurek gumowych od chłodzenia wodnego (12—13). Wysokie zmienne napięcie doprowadzone jest przez kabel do specjalnych elektrod metalowych przylegających do płytki z kwarcu.
Odwrócony efekt piezoelektryczny wywołuje mechaniczne drgania kwarcu.
Częstotliwość drgań generatora musi być w stanie rezonansu z częstotliwością drgań własnych płytki z kwarcu, gdyż wówczas uzyskuje się właściwą moc drgań przy określonej intensywności, natomiast regulację mocy (dawki) ultradźwięków otrzymanych z powierzchni czynnej głowicy osiąga się przez zmianę napięcia anodowego.
Głowica daje drgania dźwiękowe o stałej amplitudzie, bez modulowania, czyli ultradźwięki ciągłe.
Technika obsługi aparatu VEM
Przygotować pacjenta i ustawić aparat (po włączeniu prądu nie należy przesuwać aparatu).
Sprawdzić stół rozdzielczy (obowiązuje ustawienie włącznika głównego na pozycji ,,0", a regulatora mocy na zakresie skali 0,2 W/cm2).
411