414,415 (2)

Garret J. F., Levine E. S. Praktyka psychologiczna w rehabilitacji inwalidów. Warszawa PZWL 1972.

Goleman D. Inteligencja emocjonalna. Poznań Media Rodzina of Poznań 1997.

Heflich-Piątkowska H. J., Walicka J. Problemy psychologiczne i psychopatologiczne w ciężkich uszkodzeniach narządu ruchu. Warszawa PZWL 1975.

Heszen-Klemens I. Poznawcze ustosunkowanie się wobec własnej choroby. Wrocław-War-szawa-Kraków-Gdańsk Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1979.

Hulek A. Teoria i praktyka w rehabilitacji inwalidów. Warszawa PZWL 1979.

Hurlock E. Rozwój młodzieży. Warszawa PWN 1965.

Kaiser-Grodecka I. Dysfunkcje narządów ruchu. W: A. Wyszyńska (red.) Psychologia defektologiczna. Warszawa PWN 1987.

Karbowski A. Skuteczność nauczania podstaw narciarstwa zjazdowego w warunkach tygodniowego kursu dla inwalidów narządu ruchu. Poznań AWF Monografie 1987, 246.

Killilea M. Karen. Warszawa PAX 1978.

Kofta M. Samokontrola a emocje. Warszawa PWN 1979.

Kościelska M. Oblicza upośledzenia. Warszawa PWN 1995.

Larkowa H. Człowiek niepełnosprawny. Warszawa PWN 1987.

Legrix D. Taka się urodziłam. Warszawa PZWL 1976.

Leyendecker Ch., Fritz A. Das kórperbehinderte Kind. ,,Entwicklung und Fórderung Kórperbehinderter” Heidelberg Edition Schindele 1986 e. V.

Maruszewski T., Ścigała E. Emocje — aleksytymia — poznanie. Poznań Wyd. Fundacji Humanióra 1998.

Obuchowska I. Dynamika nerwic. Warszawa PWN 1983.

Obuchowski K. Psychologia dążeń ludzkich. Warszawa PWN 1983.

Pichalski R. Nieprofesjonalna twórczość ludzi niepełnosprawnych. Warszawa PZWL, PTWK 1987.

Piełowska-Chojnacka E. Rola zajęć plastyczno-konstrukcyjnych w usprawnianiu ruchowym dzieci z. uszkodzeniami narządu ruchu. „Szkoła Specjalna” 1976, 2.

Potocka-Hoser A. Wyznaczniki postawy altruistycznej. Warszawa PWN 1971.

Read H. Wychowanie przez sztukę. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź. Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1986.

Reykowski J. Funkcjonowanie człowieka w warunkach stresu psychologicznego. Warszawa PWN 1967.

Reykowski J. Zadania pozaosobiste jako regulator czynności. W: J. Kurcz i J. Reykowski (red.) Studia nad teorią czynności ludzkich. Warszawa PWN 1975.

Rilke R. M. Poezje wybrane. Kraków WL 1973.

Sękowska Z. Pedagogika specjalna. Warszawa PWN 1982.

Sokołowska M., Ostrowska A. Socjologia kalectwa i rehabilitacji. Wrocław-Warszawa-Kra-ków-Gdańsk Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1976.

Sokołowska M., Rychard A. Studia z socjologii niepełnej sprawności. Wrocław-Warsza-wa-Kraków-Gdańsk-Lódź Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1983.

Ściński T. Protezowanie u dzieci. W: A. Dziak (red.) Aby dziecko było sprawne. Warszawa PZWL 1993.

Viscardi H. Listy do Jima. Warszawa IW PAX 1973.

Wright B. Psychologiczne aspekty fizycznego inwalidztwa. Warszawa PWN 1969.

4. WYCHOWANIE DZIECI NIESPRAWNYCH SOMATYCZNIE

Elżbieta Wielgosz

4.1.    DZIECI PRZEWLEKLE CHORE

4.1.1.    PRZEWLEKŁA CHOROBA DZIECKA JAKO SYTUACJA

TRAUMATYZUJĄCA I JEJ WPŁYW NA ROZWÓJ PSYCHICZNY DZIECKA

Co to jest choroba przewlekła?

Istnieje bardzo wiele chorób przewlekłych znanych pediatrom. Dokładne ich opisywanie, definiowanie wraz z tłumaczeniem mechanizmu ich powstawania (czasami jeszcze nie do końca poznanym przez medycynę) nie jest przedmiotem niniejszych rozważań. Chodzi raczej o znalezienie ich wspólnych cech wpływających na całość funkcjonowania dziecka i jego rodziny w zmienionych przez chorobę warunkach. Lekarze doskonale wiedzą i często o tym mówią, że nawet to samo etiologicznie schorzenie przebiega różnie u różnych osób. Ta sama choroba atakuje różne organizmy, a jej przebieg i reakcja chorego na leczenie zależy od bardzo wielu czynników zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych.

Co to jest choroba przewlekła? Trudno podać jej jednoznaczną definicję. Według Polskiego Słownika Medycznego (1981), jest to „proces patologiczny trwający ponad 4 tygodnie, cechujący się brakiem nasilonych objawów chorobowych. Rozróżniamy choroby o pierwotnie przewlekłym przebiegu, np. niektóre choroby gośćcowe oraz wtórnie przewlekłe

415