45 (326)

jednak ze względu na toczący się proces zapalny wymaga ona jak największej ostrożności, dużego doświadczenia terapeutów, ścisłej współpracy z lekarzem prowadzącym i o wiele dłuższego czasu.

Stosowane zabiegi

Rozpoczęcie fizjoterapii może okazać się możliwe w 4 - 6 tygodniu od początku choroby. Leczenie powinno polegać na wykonywaniu masaży i ruchów biernych przy całkowicie rozluźnionych mięśniach pacjenta. Jeżeli pacjent nie jest w stanie się rozluźnić, najbezpieczniej będzie wykonywać tylko masaż.

Fizykoterapia

Nie stosuje się żadnych zabiegów.

Masaż

Postępowanie jest takie samo, jak w leczeniu chorób zastawek. W zależności od stanu chorobowego pacjenta wykonujemy masaż jak w metodzie pierwszej w okresie wczesnym lub jak w okresie późniejszym.

Kinezyterapia

Postępowanie jest podobne do omówionego w leczeniu chorób zastawek.

UWAGA!

W okresie wczesnym wykonujemy tylko ćwiczenia bierne lub rezygnujemy nawet z nich.

92

Realizacja zadania trzeciego przebiega o wiele wolniej i wymaga bardzo dokładnego dobierania ćwiczeń do stanu zdrowia pacjenta.

Jeżeli wystąpi wzrost temperatury powyżej 37°C lub najmniejsze przyspieszenie tętna ponad normę, ćwiczenia należy natychmiast przerwać.

1.4. ZWĘŻENIE LUB NIEDROŻNOŚĆ TĘTNIC WIEŃCOWYCH

Występowanie klinicznych objawów niewydolności wieńcowej związane jest w 90% z miażdżycowym uszkodzeniem tętnic wieńcowych.

Najważniejszymi czynnikami, od których zależy ujawnienie objawów klinicznych, są: umiejscowienie, rozległość i stopień zaawansowania zmian. Zwykle najwyraźniej ujawniają się zmiany zwężające światło jednej z trzech głównych tętnic wieńcowych o ponad 70%.

Podstawowym mechanizmem patogenetycznym j est brak równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem mięśnia sercowego a dopływem utlenowanej krwi. Zaopatrzenie to może być wystarczające w spoczynku, natomiast pod wpływem dodatkowego wysiłku, emocji lub zimna może dochodzić do chwilowego niedotlenienia. Klinicznym obj awem tego procesu jest ból zwany dusznicą bolesną. Postępujące zwężenie światła tętnicy wieńcowej, a szczególnie powstawanie zakrzepów, nakładające się na istniejące zmiany miażdżycowe, prowadzi do całkowitego przerwania przepływu krwi przez zajętą tętnicę wieńcową i ostrego niedokrwienia mięśnia sercowego w obszarze zaopatrywanym przez tę tętnicę. Klinicznym odpowiednikiem zamknięcia światła tętnicy wieńcowej jest zawal serca.