45 (363)

KASIA: Co ty powiesz?

magda: Może nieduży, ale zawsze. A ja nie wiem, co zrobić z tym życiem, w którym pusto i głucho. Pusto i głucho.

kasia: Puk, puk, jest tam ktoś? Kiedyś był. Mieszkała tu taka piękna... Z gotyckich romansów jakby... Chodziła zawsze na czarno. Ale była też ta kolorowa, co biegała i skakała po łąkach.

I co jej przeszkadzało? Co jej przeszkadzało?

magda: Nie wiem...

kasia: Pamiętasz, był taki dowcip, jeszcze w czasach socjalistycznych: „W sklepie mięsnym: «Tu leżała szyneczka, tu leżała polędwiczka, tu leżała kiełbaska, tu leżała słoninka. I co im przeszkadzało? No, co im przeszkadzało?...»” Zobacz, co się stało. Jesteś teraz przed jakimś kolejnym progiem.

magda: Czuję, że wyszłam z pustego domu, pisałam,

czytałam, ale niczego nie dostałam, jakoś czuję się wypluta z tego domu, ho nie mam się czym pochwalić. Zaczęłam ostatnio myśleć dużo. Byłam więźniem, po prostu więźniem.

kasia: Słuchaj, coś ci powiem, i wam przy okazji.

Mam nadzieję, że sprawi ci to przyjemność, ho chcę cię porównać do Junga. Carl Gustav

45 DZIEŃ PIERWSZY