Zatroszczcie się najpierw o to, byśmy mieli w pomieszczeniu wystarczająco dużo przeszkód—stołów, krzeseł itd. Potem dobierzcie się parami. Ten z was, kto pierwszy dzisiaj wstał, niech zamknie oczy. Będzie on „niewidomym”, a jego partner przewód, nikiem. Przewodnik bierze niewidomego za rękę i prowadzi go powoli po pomieszca-niu. Pamiętajcie o tym, że jest to dla was obojga niecodzienna sytuacja. Normalnit możemy sami zobaczyć te przeszkody, które znajdują się na naszej drodze i być może niezbyt chętnie pozwalamy prowadzić się innym ludziom. Ale również dla przewodni, ka jest to niezwykłe zadanie. Jest on odpowiedzialny nie tylko za siebie, lecz równie? za partnera, który musi nastawić się wewnętrznie na to nowe położenie. Przewodni prowadzi niewidomego wzdłuż i wszerz całego pomieszczenia i stara się, by czuł sięog bezpieczny. Dobierzcie wasze tempo i wasz kurs tak, aby niewidomy, mimo swojego upośledzenia, z czasem coraz lepiej się czuł. Proszę nie rozmawiajcie przy tym ze sobę wykorzystujcie inne formy porozumiewania się... (90 sekund)
Zaprowadźcie partnera do punktu wyjścia... Teraz niewidomy może otworzyć oczy. Macie chwilę czasu na to, by na nowo zorientować się w waszym położeniu w pomieszczeniu. Podziękujcie przewodnikowi za jego ostrożność i zamieńcie się rolami-(90 sekund)
Uwagi: Jest to bardzo dobre ćwiczenie dla rozwijania zaufania między członkami grupy. Jednakże uczestnicy powinni znać się od jakiegoś czasu. Prawie zawszt członkowie grupy odkrywają nowe strony w swoich partnerach. Często wyraźna staje wrażliwość i ostrożność na pozór silnych osób. Dlatego też ćwiczenie to nadaje się również do redukowania wzajemnych uprzedzeń.
Abyśmy mogli przeprowadzić to ćwiczenie, rozproszcie się proszę po całym pooaesz-czeniu tak, abyście stali przynajmniej na wyciągnięcie ręki od następnej osoby Potrzebuję jednego asystenta, który za chwilę będzie podawał najpierw tylko cyfry od zera do dziewięciu. A kiedy je usłyszycie, zrobicie coś niezwykłego. Postarajcie się nadać całemu waszemu ciału kształt, który będzie możliwie jak najbardziej podobny do sj cyfry. Aby ucieleśnić tę cyfrę, możecie wszystko wykorzystywać - stopy i nos. nona i dłonie, tułów i głowę. Mało ważne jest, aby wasze cyfry dobrze wyglądały, o wiek istotniejsze jest to, by uważny obserwator mógł je przeczytać. Jeżełi chcecie. możecie tworzyć te cyfry na stojąco, na siedząco, ale jeśli macie ochotę, możecie się okk położyć na podłodze... (90 sekund)
A teraz dobierzcie się parami, abyście mogli wspólnie utworzyć dwucyfrowe !kz-by. Mój asystent wymieni kilka z nich... (90 sekund)
Uwagi: Jest to bardzo trudne ćwiczenie, ale fantastycznie nadaje się ano do uaktywnienia wielu rzadko wykorzystywanych mięśni. Każdy potrzebnie w tym cete intensywnej koncentracji, ponieważ zadanie tego rodzaju jest czymś zupdśe aowya Praca w parach jest dobrym przygotowaniem do kooperatywnej nauki.