487

Odporność na działanie atmosfery bada się w warunkach rzeczywistych przez okres 1+3 lat lub w warunkach symulowanych za pomocą specjalnego urządzenia w ciągu 48 h.

19.16.    Jak można sklasyfikować materiały malarskie?

Materiały malarskie mogą być sklasyfikowane wg różnych kryteriów. Można je przede wszystkim podzielić na materiały podstawowe, tj. lakiery i emalie stosowane do wykańczającego pokrywania, i pomocnicze, służące do przygotowania powierzchni, jak grunty, szpachlówki, podkłady, a także rozpuszczalniki i rozcieńczalniki. Mają one na celu poprawić adhezję i zniwelować nierówności, niekiedy mogą działać pasywująco na podłoże, a więc antykorozyjnie. Podstawą innego podziału może być rodzaj substancji błonotwórczej, warunki suszenia powłoki (na zimno lub gorąco), względnie przeznaczenie farby (do drewna lub metalu).

19.17.    Jakie są rodzaje olejnych materiałów malarskich i ich cechy?

Do olejnych materiałów malarskich zaliczamy: olejne grunty złożone z pokostu i pigmentu (do 40%) mające na celu lepsze połączenie powłoki z podłożem i poprawę ochrony antykorozyjnej; olejne szpachlówki, których zadaniem jest wyrównanie powierzchni. Zawierają one więcej pigmentu i napełniacza (do 80%) i mniej rozpuszczalnika. Niekiedy do gruntów i szpachlówek dodaje się pył aluminiowy, cynkowy lub minię ołowianą, które poprawiają właściwości antykorozyjne; farby olejne, które dzieli się na podkładowe (do pierwszego krycia) o powierzchni półmatowej oraz farby powierzchniowe do drugiego krycia o powierzchni błyszczącej. Czas ich wysychania wynosi ok. 24 godzin. Farby olejne są stosowane głównie do malowania drewna. Najczęściej zawierają olej lniany ewentualnie tungowy, żywice naturalne (kopale), żywice fenolowe lub alkidowe, estry kalafonii i sykatywy (przyspieszacze) w ilości do 1%, którymi są związki organiczne Pb, Co, Mn, Ca. Wadą olejnych materiałów malarskich jest ich powolne wysychanie i mała odporność na podwyższoną temperaturę.

19.18. Co to są lakiery nitrocelulozowe?

Są to roztwory azotanu celulozy w rozpuszczalniku (alkohol bezwodny, estry, ketony) z dodatkiem pigmentów i plastyfikatorów. Wprowadza się także żywice naturalne i syntetyczne, co pozwala na uzyskiwanie grubszych powłok i lepszego połysku. Najczęściej stosuje się damarę, szelak, estry kalafonii, żywice alkidowe, mocznikowe, melaminowe i inne. Mogą być nanoszone przez rozpylanie lub pędzlem. Ich zaletą jest szybkie wysychanie, wadą — mała trwałość.