420 (13)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wirjwnu 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

Praktyka wykazuje, że w przypadku wody określonej jako słabo agresywna, ale przy szybkim jej ruchu (przepływie) lub w przypadku wody określonej jako silnie agresywna, ale stojącej lub o bardzo powolnym ruchu dostatecznie odporny może już być beton klasy Cl6/20. Musi on być jednak wykonany z cementu klasy 32.5, mieć stopień wodoszczelności W6 i nasiąkliwość masową nie większą niż 5%. Wskaźnik W/C dla takiego betonu powinien się wahać w granicy od 0,45 do 0,55. Obecnie stosuje się coraz powszechniej specjalnie dostosowane cementy wg wymagań normy o podnoszeniu odporności „metodą materiałowo strukturalną".

Spośród cementów, najodporniejsze na środowisko siarczanowe są cementy CF.M 111 i CEM IV oraz cementy portlandzkie zawierające mniej niż 5% C,A.

Podwyższenie odporności na środowiska agresywne, a zwłaszcza siarczanowe, uzyskuje się przez dodatek popiołów lotnych i wszystkich innych dodatków zwiększających szczelność struktury betonów. Obniżenie wskaźnika wodno-ccmentowego, obniżenie nasiąkliwości i podwyższenie wodoszczelności betonu przynosi w każdym przypadku podwyższenie odporności na każde środowisko agresywne.

20.4.    Beton kwasoodporny

W literaturze spotyka się pojęcie „beton kwasoodporny". W rzeczywistości termin ten dotyczy tylko kitów bądź zapraw krzemianowych, czyli zapraw sporządzanych ze szklą wodnego jako spoiwa. Stosuje się je głównie do spoinowania ceramicznych wykładzin chemoodpornych, narażonych na kwaśne suche środowisko agresywne (np. chloru, chlorowodoru). nawet w podwyższonej temperaturze.

20.5.    Beton o podwyższonej odporności na ścieranie

Beton uznaje się za odporny na ścieranie, jeśli przy badaniu na tarczy Boehmego grubość startej powierzchni nie przekroczy:

•    0,25 cm dla betonu przewidzianego do dużego i ciężkiego ruchu,

•    0.30 cm dla betonu przewidzianego do średniego ruchu.

Z powyższego wynika, że nie można mówić o betonie całkowicie odpornym na ścieranie, a zatem i o betonie niepylącym. Można tylko te cechy poprawić. Z reguły nie wykonuje się całej masy betonu odpowiadającej podwyższonej odporności, a jedynie tylko warstwę zewnętrzną.

W zależności od potrzeb które regulują normy dotyczące poszczególnych typów budowli - grubość warstwy betonu o podwyższonej odporności na ścieranie może wynosić:

•    3 cm przy układaniu na niezwiązane podłoże betonowe,

•    5 cm przy układaniu na betonie stwardniałym.

Uzyskanie wymaganej odporności na ścieranie zależy od składników betonu oraz od jego właściwości fizycznych i mechanicznych. Zaleca się stosowanie następujących składników i zabiegów:

•    cement portlandzki klasy 42.5 w ilości nie wyższej niż 350 kg/m\

•    piasek naturalny odmiany I.

•    kruszywo łamane ze skal magmowych i przeobrażonych, pozbawione ziaren płaskich i igielkowatych. o nasiąkliwości <1% masowo i ścieralności < 0,20 cm.

414