4

:'$sriv We Arl. ó risi. i

raac id specjalny charakter jako traktatu dotyczącego ochrony praw człowiek:;, a taicie wchodzące w grę zasady prawa międzynarodowego. Konwencja powinna być w miarę możliwości interpretowana zgodnie z innvmi zasadami prawa międzynarodowego, którego jest częścią, łącznie z tymi, które dotyczą immunitetu państwa.

li.k więcśrodki podjęte przez państwa, odpowiadające powszechnie uznanym zasadom prawa międzynarodowego publicznego, dotyczące immunitetu państwa, nie mogą być w zasadzie uznane za nieproporcjonalne ograniczenia prawa dostępu eto sądu. Chociaż prawo dostępu do sądu jest nieodłączną częścią rzetelnego procesu sądowego, muszą istnieć w sposób dorozumiany niektóre jego ograniczenia. Przykładem mogą być ogólne ograniczenia uznane przez wspólnotę narodów za część doktryny immunitetu państw.

Zdaniem Trybunału istnieje, jak się wydaje, w prawie międzynarodowym i prawie porównawczym tendencja do ograniczenia immunitetu państwa w sporach dotyczących zatrudnienia. W wypadku spraw dotyczących zatrudnienia w zagranicznych misjach lub ambasadach praktyka międzynarodowa jest jednak podzielona. Inną kwestią jest to, czy obejmuje on spory odnoszące się do całego personelu, czy tylko do wyższych rangą członków misji. Nie można z całą pewnością twierdzić, że Wielka Brytania była odosobniona w swoim twierdzeniu, uznając, że immunitet wchodzi w grę przy pozwach pracowników misji dyplomatycznych, oraz że przyznając taki immunitet, narusza jakieś obowiązujące standardy międzynarodowe.

Trybunał podkreślił, że postępowanie, które pani Fogarty chciała wszcząć, nie dotyczyło praw umownych pracowników ambasady, ale domniemanej dyskryminacji przy naborze. Kwestie rekrutacji personelu do misji i ambasad mogą z samej swojej natury wiązać się z delikatnymi i poufnymi zagadnieniami związanymi m.in. z dyplomacją i organizacją działalności politycznej obcego państwa. W prawie międzynarodowym nie istnieje żadna tendencja, która miałaby prowadzić do osłabienia immunitetu państwa w sferze naboru do misji zagranicznych. W trat okolicznościach Trybunał uznał, że przyznając Stanom Zjednoczonym immunitet w tej sprawie Wielka Brytania nie przekroczyła marcinesu swobody państwa w tej materii. Nie bvło naruszenia ort. 6 ust. t konwencji (szesnaście do jednego). Nie doszło tez do dyskryminacji ijednogłośnie).

Podobne orzeczenia Trybunał wydał tego samego dnia w sprawach: McElhinney przeciwko Irlandii (skarga nr 31253/96 dotycząca pozwu wniesionego w Irlandii przeciwko rządowi brytyjskiemu o odszkodowanie w związku z napaścią przez żołnierza brytyjskiego na terytorium Irlandii). Trybunał stwierdził m.in., że istnieje tendencja w prawie międzynarodowym i prawie porównawczym do ograniczenia immunitetu obcego państwa w sprawach dotyczących szkód na osobie spowodowanych działaniami Lub zaniechaniami na terytorium innego państwa, praktyka ta nie jest jednak jeszcze powszechna) oraz Al-Ad-snni przeciwko Wielkiej Brytanii (skarga nr 35763/97 dotycząca sprawy cywilnej przed sądem angielskim przeciwko Kuwejtowi w związku z zarzutem tortur, w której Trybunał stwierdził m.in., że mimo rosnącego uznania znaczenia zakazu tortur, w prawie międzynarodowym nie przyjęto jeszcze propozycji, aby państwo obce nie mogło korzystać z immunitetu w związku z roszczeniami cywilnymi o naprawienie szkód poniesionych na skutek czynów popełnionych poza granicami jurysdykcji państwa udzielającego immunitetu, w tym również tortur).

Odmowa bezpłatnej pomocy prawnej w przygotowaniu kasacji

1.    Sposób stosowania art. 6 w postępowaniu przed sądami apelacyjnymi lub kasacyjnymi uzależniony jest ca szczególnych cech postępowania, nie może być jednak wątpliwości, że państwo, które tworzy takie sądy musi zapewnić, aby podsądni korzystali z fundamentalnych gwarancji prawa do rzetelnego procesu sądowego, w tym do bezpłatnej pomocy prawnej.

2.    Charakter zarzutów, potrzeba właściwego przedstawienia skomplikowanych kwestii prawnych lub skomplikowany charakter procedury kasacyjnej mogą—z punktu widzenia interesu wymiaru sprawiedliwości — wymagać cezpiainej pomocy prawnej.

R.D. przeciwko Polsce — orzeczenie z 13 grudnia 2001 r„ Izba (Sekcja IV), skargi nr 29692/96 i 34612/97

Prokurator rejonowy w Wałbrzychu 16 września 1994 r. tymczasowo aresztować.R.D. zarzucając mu wzięcie łapówki. Zwolnionego po dwóch tygodniach stosując nadzór policyjny. Fo wniesieniu :ik:u oskarżenia Sąd Wojewódzki w Wałbrzychu ustanciuil mu obrońcę urzędu. Został skazany na rok więzienia zzinuicszeniem i grzywnę. Zwolniono go z obowiązku zaplaiu kosztów poste-