42 (373)

niż innym, jesteśmy w stanie przyjąć jako dowód naszej wyjątkowości! I jako dar uznania z jego strony.

Dla kogoś obcego, nieważnego, nie chciałoby się nam przecież tyle robić, zaprzepaszczać siebie, swojego czasu, zdrowia, odpoczynku, prawda? Na tym między innymi bazują cwane systemy motywacyjne w dużych korporacjach! Dla której z was jest to znajome?

Agnieszka: Mnie bardzo. W pracy muszę być aktywna.

Tam nie mogę się wycofać. Ale chcę się wam przyznać, że nie robię nic, aby siebie pokazać światu, przełamać jakąś szklaną barierę. Znikam, chowam się, siedzę w bezpiecznej skorupie. Nic nie robię, żeby to zmienić.

kasia: Po pierwsze, już zaczęłaś robić, bo mówisz o tym.

AGNIESZKA: No tak.

kasia: Po drugie, doceń siebie za to, że sama zauważyłaś i nazwałaś problem. Nie chowasz się za tym, że nie umiesz lub nie potrafisz, tak jak bardzo chętnie robi wielu ludzi. Ty mówisz wprost, że n i e robisz. Brawo, brawo, brawo!!! To sugeruje, że chociaż nie robisz — to jednak mogłabyś zrobić. Czyli stajesz

42 BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ