Ładowarki do pobierki spągu sterowane są hydraulicznie, przy w, ■■■ zastosowano tu sterowanie nożne i ręczne. Nogami — za pomocą pędu łów — sterowane są ruchy gąsienic, a rękami — dźwignie rozdziela* /y sterujące ruchy czerpaka.
Uruchomienie silnika elektrycznego odbywra się przyciskami „zal —wył”.
Młotki pneumatyczne uruchamia się przez otwarcie zaworu odcinają* r go sieć powietrza sprężonego, a w przypadku młotków hydrauliczny* I* przez przesterowanie rozdzielacza.
W pracy ładowarki do pobierki spągu można wyróżnić trzy zasadni cze fazy składające się na cykl pracy (patrz rys. 82):
— pobieranie spągu, tj. urabianie warstwy spągowej,
nabieranie urobku, co często następuje już w Irakne urabiania wyładowywanie urobku.
ITace pobierania spągu prowadzone są zazwyczaj w jednej połowie wy robiska, w drugiej połowie natomiast pozostawiony jest tor, którym odbywa się transport. W czasie pracy ładowarki, która odbywa się nu ogól w czasie pracy w transporcie, na torzc tym znajdują się wozy, do których załadowuje się urobioną skałę.
W przypadku miękkich lub spękanych skał spągowych pobieranie spągu prowadzone jest bez użycia młotków udarowych. Czerpak ustawiony jesl Jak na rys. 82B, równolegle do spągu. Czerpak pod działaniem napom la dowarki, przez ruch gąsienic do przodu, wciskany jest w skałę, a oderwana kala zostaje jednocześnie załadowana do czerpaka. W przypadku skał spą g,owych twardszych i bardziej zwięzłych pobierkę spągu wykonuje się w nieco odmienny sposób. Czerpak ustawia się prawie pionowo jak na rys. 82A Po włączeniu młotków czerpak pod działaniem cylindrów wy-iągnika wciskany jest w spąg. W wyniku tego działania skała jest stop niowo rozkruszana i odłupywana. Sposób ten stosowany jest również do rozdrabniania zbyt dużych brył skały. Odłupaną skałę nabiera się do czor paka, wciskając go w urobek. Wyładowanie odbywa się jednym z dwóch umówionych już sposobów.
Ważnym zagadnieniem, pojawiającym się przy wszystkich górniczych maszynach gąsienicowych lub kołowych o napędzie pneumatycznym, a zwłaszcza elektrycznym, jest ochrona przewodu doprowadzającego ener gię. Manewrowanie maszyną w przodku w warunkach dołowych, zwykł* u utrudnionej widoczności, przy zaabsorbowaniu operatora ładowarki pra cą, stwarza duże niebezpieczeństwo najechania na przewód doprowadzający energię do maszyny i uszkodzenia go. Usunięcie takiego uszkodzenia jest zwykle przyczyną znacznych strat czasu, a co za tym idzie — zmnicj szcnia wydajności.
Wypadków takich można uniknąć, jeżeli prowadzenie i ochrona przewodu wykonywane są przez drugiego (obok operatora) pracownika obsłu gającego ładowarkę. Takie rozwiązanie może jest najprostsze, ale absor buje do nieefektywnej pracy jednego pracownika.
Rozwiązaniem dość powszechnie stosowanym i dającym dobre wyniki jest stosowanie prostego urządzenia do prowadzenia przewodu, które poka zano na rys. 83. Na rozpiętej w chodniku na obudowie lince stalowej umieszczone są krążki linowe z uchwytami do mocowania przewodu W uchwytach tych mocowany jest przewód, doprowadzający do maszyny energię, tworzący pętlo. Linka mocowana i naciągnięta jest z boku chód nikn tak, aby tworzyła nachyloną ku lylowi trasę dla krążków. W czasie