519 (3)

Calendanum Nawigacji 519

Informacje o warunkach żeglugi na Północnym Atlantyku, zdobyte w latach 1600-1860, pozwoliły na stworzenie pierwszych pomocy oceanograficznych (Maury -1855. Atlas prądów Północnego Atlantyku). Pozwoliło to na opracowanie zalecanych tras żeglugowych dla żaglowców, a następnie dla statków z napędem mechanicznym. Mapy wykonane przez Maur'ego były sprawdzane i ulepszane dzięki informacjom dostarczanym przez kapitanów statków tam pływających. Trasa rekomendowana przez Matire'go z Nowego Jorku do Kalifornii wokół Przylądka Horn została skrócona z 183 do 139 dni.

Wiek XVIII i XIX to okres rozkwitu transportu ładunków z Indii, Chin i Australii do Europy. Słynne klipry herbaciane, wykorzystując trasy klimatyczne na oceanach świata, osiągały prędkość 14-16 węzłów. Okres ten można uznać za podstawę praktyki optymalizacji trasy ze względu na kryterium maksymalizacji prędkości. Na rysunku 2 pokazane są trasy klimatyczne żaglowców. Linie słabiej widoczne oznaczają główne kierunki sezonowych pasatów i monsunów.

Statki żaglowe pokonywały dalekowschodnie trasy o długości 15 tys. mi! morskich w czasie 100 dni. Rekord wynosił 99 dni.

Koncepcja naukowej metody optymalizacji tras żeglugowych powstała w latach pięćdziesiątych dwudziestego stulecia.

W' roku 1956 rozpoczęto oferowanie armatorom i kapitanom statków handlowych porad wyboru optymalnych tras żeglugowych. Powstały prywatne firmy tworzące odpłatne biura porad i rekomendacji tras żeglugowych. Równocześnie Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej USA oferowało podobne usługi dla własnej floty wojennej. Podobnie w Wielkiej Brytanii, Japoni. Rosji, Niemczech i Holandii, firmy prywatne uczestniczą w udzielaniu odpłatnych porad dla kapitanów statków.