51 (146)

All-

sa, punkt skargi, sprawa, z pdk. 2. rzeczy. W dobrem rozumieniu: airtay aya^oZ iytty i iiccScitat rtvt, 8t‘ ovrtva atrtay zyoucrty 'AzrriyaTot 8e).rtovę yz-yoyiyat, Weiutl. Pluł. Gorg. p. 503. B. przez którego mieli się stać Atheńczj’cj' lepszymi, t. i. który im dal powód do tego, prwn-. airtdopat, xatyj-yopżopat. airią w pdku 3. z pdk- 2. znaczy iak causa, dla, T/nic. 3) u filozofów, siły przyrodzenia dzialaiące podług praw stałych.

a\ma^w, P. dao), t. c. posp. używane airtdopat.

airtapa, ró, uczyniony zarzut, obwinienie.

airtdopat, P. daopat, zkąd i,rta%r,y używa sie bier. obwiniać, oskarżać, podawać iako przyczynę, iako sprawcę, posądzać; tym sposob.-m bierze się i w dobrem rozumieniu, iak airta. Horn. miewa słowo to zawsze w ziem rozumieniu z pdk. 4- osoby-. gdzieindziej zaś mówi się atr. rtyd rt, ri-•td rtyoę, rtya -jrzpt ■ rtyoę, ri %ara rtyoę, tud. z pdk. 4. i tr. bezok.

airtaatę,zioę,r„ obwinienie, oskarżanie.

airtartzóę, f, óv, pslw.—xwę, obwiniaiący, oskarzaiący, do oskarżania należący; 2) airta-T'Xyj,v), dom. xtwatę, przypadek oskarzaiący, casus accusa-tivus, t. i. przypadek czwarty, u Grttmtn. pslw. — zwę, w przypadku czwartym.

aimaróc, ri, óv, ten, który z przyczyny powstał, uskuteczniony, sprawiony; podawany iako przyczyna, miany za grunt lub za zasadę, ten, którego sie przyczyna albo grunt naznacza; będący przyczyną, sprawujący co albo będący czego spraw cą, to a:TfaT0V u Fjloz. znaczy skutek a to atTfov przyczynę, autora, sprawcę, iak causa i cuusatum, np. ó Tzar-ń? iest atrtoy. a ó vióę to airtaróy.

atr t^ to, r. toto. (atTEw) prosić, żebrać, z pdk. 4. osoby proszoney i rzeczy, o którą żebrzący prosi, Od. 17, 222 558. bez pdku 17, 228.

■ airto\oyito , ^szukać gruntu lub przyczyny, grunt albo

48    AIS

stać żądania, Pluł gdzie czytano atfzaTwScę, lecz lepiej podług niektórych rękop. xAa-cparćoozę.

airfipt u Boi. z ani. a'trito.

afr>?ę, ou, ó, żebrak, posp. u-Ływa się v.poęa\rr,ę.

airoę, ou, ó, u Dor. airac, u Thessalczykóio kochanek, Theocr. 12, 14. prwn. €(ęirvv7-

ourY/irię, Y), prośba, żądanie.

airr/Tiję, ou, ó, prosiciel, żą-daiący, wymagaiący.

aiTYjTnwę, yj, óv, pslw. — zwę, ten, który zwykł prosić; airz,-■Tfzwę ^X^£!V’ udawać się do prośby; 2) z pdk. 2. rzeczy, wymagaiący czego, Diog. 7, C7.

airyjTÓę, 75, óv, ten, którego można lub należy żądać, to, o co można albo wypada prosić.

oćtTia, rj, naprzód u Pitni. wina, grunt, przyczyna, po wód, osnowa, treść, materya, np. poematu, Pitni. N. 7, IG. 2) obwinienie, zarzut, atrtay i'yjtv, culpam Jiabere, i ev airta cTvaf, in culpa esse, bydż obwinianjTn czyli oskarżanym, odbierać zarzutj', bydż naganianym, bydż do odpowiedzi, do tłumaczenia się, do u-sprawiedliwiania się pociąganym, aina-j tyzty ro\> tzo)x= pOV, tud. T3UT9U lub E7t’( T9U-tw, bydź o co obwinianym, niekiedy kładzie się z tr. bezok. albo z imsł. a niekiedy bezwzględnie, w temżc zn. mówiono inaczey airtaę aĘtoę, atrtay Aap^avw albo fźpopat, iako też airsay irropźyety lub ■uTcźyy.y; lecz 81’ airiaę i lv airta eyoa znaczy: obwiniać, winę na kogo zwalać, oskarżać go, czynieniu zarzut, ina-czćy w teinże zn. h airtct rt-SSnpi, oeTŚay a ot avar i5r,pt albo lirayw, a\riav im at ayw, a’cTtav luh atrtaę i-m.tpź-, f£'v, tv airta j3aAAe:v, ocotsi-c&at riva, a’(T!av rtotta^at. T;voę albo xaT<ź moc, airtay\ nipa i Tp£xw, obwinić kora, zwalić na niego winę, atTtaę axoAu£fv, e'eAe7v, od winy> u-wolnić, wyłączyć; atrtay evoe-yreSa.', wziąć winę na siebie, ev atrtatę taoyrai pzyiaratę, podpadną wielkiey karze, nie nydą kary; ztąd airta iakcou-¹

k\\

przyczynę przytaczać, przyczynę naznaczać.

airtoloyta, r,, przytoczenie przyczyn albo dowodów, wynaleziona i przytoczona zasada dowodu.

airio\oy.-A.óę, vj, óv. zdatny do dowolżenia, skłonny do przytaczania przyczyn i dowodów.

atrto).óyoę, ov, naznaczaiący przyczyny, przytaczaiąey dowody, dowodzący.

atrtoy, ró, wfaśc. r. n. od a(T:oę, l. c. a-Tia, przyczyna, grunt, u Antonina forma bez materyi.

airtaę, ta, toy, będący przyczyną, sprawcą, autorem, źródłem, będący grantem czego, T{vóę, u Hom. zawsze w zlćrn rozumieniu, u poźn. ogól. będący czego przyczyną, zasadą; w^r dobrem rozumieniu ina Pind. P. 5, 33. tud z tr. bezok. Sciaf. tnel. p. 23. ó atrtoę, wino¹wayca, reus.

airtró8tię, £ę, pslw. — Oróę, zamykaiący w sobie przyczynę Inb zasadę, wskozuiący przyczynę, u Antonina forma bez materyi, czyli forma osobno wzięta, od materyi odłączona,-dusza w przeć. zn. z ciałem.

Astvajoę, ata, aiov, etnowy, do Etny należący-, w-yziewaią-cy ogień, xw/oę Airva.ttx, Sop/. Oed. C. 312. parskaiący, sapiący rumak; 2) iakaś ryba morska.

atroę, ró, Pind. Ol. 3, 30. ubiaśniaią przez rźpeyoę, gdzie iednak niektórzy czytaią ra-czey aŻTE! od c/.).roę, ró. zam. dlaoę.'

airtohoę, o, t. c. alytóAtoę. a.ttpyoę, i atyytoę, pslw. t. c. df-twę, nagle.

aiyytOtoę, ov, pslw. — v:5i'wę, ! nieprzewidziany, nieoczekiwany, nagły, (spow in. 2 'wyr. a-. ..

arypaCut, P. a?w, Qmyp-fi) ciskać dzirydy, rzucać wló- j cznie, aiypaę aiypa£ztv, H-4, 324. włócznią walczyć, at-y tpdCzty yźpa ozpóę rtya, Sopli-Ai. 97. machać na kogo pię- ^ ścią, chcąc się na niego porwać, iak ir,pt.

atypaltoota, y, ( dltortę ) wzięcie włócznią w niewolą, t^ i. niewola woienna.

a\ypaXu>rvóto, w łócznią tio-