51 (264)

spodziewałam:

Rozdział jedenasty

-    Nie możesz wyjść. Nie grasz według nasz więc nie zasługujesz na żadne przywileje.

-    Rozumiem - odparłam milo, szczęśliwa, że r

No 10

m kaczki! Mój spokój ja za

eielka mi

niechnęlam się pogodnie. -

- Jess

siedziała

zorganizow, ty. Tego rai

ej pory sz

ty taki byłeś. A teraz

Jkrdolnięią dziewczyną z wariatkowa". Powinnam płakać, * ^2e sfutku. lecz czułam tylko wielką pustą gulę, tkwią-^gdzieś pośrodku klatki piersiowej - była wydrążona i spra-*** ale nie czułam niczego poza tym.

siwem. Ale gdy przyjechała po mnie mama, od razu dziano jej, że nie jadłam... Smutek i desperacja na rzy, gdy wyszłam jej na spotkanie, byiy dla mnie nicz w samo serce. Zatrzymałam się i przez sekundę żal wszystkiego, czego się dziś dopuściłam. Mogłam pc

jadalni i napchać się herbatnikami, żeby tylko przes _

na mnie patrzeć. Ale sekunda minęła szybko i Małpa odzy kala władzę, jednak cale uniesienie związane z moi zwycięstwem wyparowało.

Po drodze do domu usiłowałam się bez przekor - ja, to Małpa mi

Małpa jest częścią ciebie.

Potem obie milczałyśmy, ponieważ dobrze wied że choćbym nie wiem jak duże wsparcie otrzymywała odo czenia, to tylko ja mogę pokonać łub zostać pokonana prz Małpę. Można zmuszać anorektyczki do jedzenia, n wstrzymać osoby w depresji przed zrobieniem sobie można schizofrenikom podać takie leki, żeby ich okien Ale walcząc w ten sposób z chorobą, łamie się zarówn pę, jak i realnego człowieka. Bo nie można całkowicie < jednej bez złamania drugiej.

pilne spotkanie

I czułam się już trochę jak duch, przyjemne. Śmiertelna cisza, opustoszałe pokoje, nagie ściany pasowały do tego poczucia. Tylko zegary tykały głośno. Im dłużej nic nie jadłam, tym czystsza się stawałam. Mój brzuch zrobił się wklęsły, a w powstały dołek mogłam włożyć pięść . HKprzebiegać palcami po żebrach, niczym podczas gry na htaly i obsesje pomagały wyprzeć pr

goleniu swobodnie do mnie wracały. Wyczarowywałam ten zapach w swojej głowie, choć było to dla mnie bolesne, i zestawiałam z zapachem szpitala. .Dlaczego cię nie ma) - my-łłalam rozżalona. - Gdybyś został, byłabym taka jak kiedyś, jjylabym taka jak ty! Wszyscy mówili, że po lobie mam ra