Rozdział 7
Powyższe nie oznacza jednak, że można opis zastąpić rysunkiem. Pamiętajmy, że praca jest sprawozdaniem z badań, narzuca to postać tekstową, a ilustracje są tylko uzupełnieniem opisu.
Studenci najczęściej są przywiązani do liniowych wykresów w układzie prostokątnym, o dwóch jednakowych skalach. Tymczasem często można przecież stosować dwie skale odciętych lub rzędnych o różnych jednostkach na tym samym wykresie, czy wreszcie stosować skale logarytmiczne. Nie zawsze wyniki warto przedstawiać w postaci wykresów liniowych, często bardziej przemawiają wykresy słupkowe lub kołowe, zwłaszcza gdy mowa jest o wynikach badań statystycznych. Z kolei w przypadkach przedstawiania wyników pomiarów wraz z analizą dokładności, warto przedstawiać wyniki w postaci punktowej oraz obrazowaniem przedziałów ufności poszczególnych pomiarów. Pamiętajmy, że wykresy mają wspomóc percepcję czytelnika i im bardziej klarowny będzie wykres, tym praca będzie bardziej zrozumiała.
Każde opracowanie tekstowe winno odpowiadać przyjętym zasadom, które dla wielu młodych czytelników zdają się być zbędne lub niezrozumiałe. Najczęściej dotyczy to formalnej strony dzieła, w szczególności wstępu, zakończenia i bibliografii. Rola wstępu została już omówiona powyżej. Dodajmy, że jakkolwiek jego rola jest często przez dyplomantów lekceważona, to jednak zwykle respektują zasadę umieszczania go w pracy. Natomiast zakończenie jest w odczuciu wielu autorów prac dyplomowych elementem całkowicie zbędnym. Istotnie, zakończenie jest w zasadzie wyłącznie formalną częścią każdej pracy. Czasami mniej poprawnie nazywane też podsumowaniem, a jeszcze gorzej -wnioskami. Jego rola jest podobna do wstępu - ma dostarczyć potencjalnemu czytelnikowi skrótowej informacji o wynikach badań, gdyby lektura wstępu nie upewniła go, co do celowości przestudiowania całej pracy. Podobnie też jak wstęp, wskazane jest, aby jego wielkość oscylowała wokół trzech stron. Powinno ono zawierać podsumowanie całości pracy w formie syntezy wniosków zawartych
104