54 (211)

fachową opWkif. nad oświatą K-du. lhnwwiHlmi _t ^’

ttmału, Pr, K». Dmochowska swrdcii. sin a *p*i«?n -fe nnutFj^d^l fł3.IXJlfi), aby ^*#>1 igpśńiM wmb r,ą_n wiąsfcł <8* wychowania „tiowego Psiaków pluumin^ (-, woln^o 1 ntopod ległego \ podkreślił pr*y tyn s: nim nkrin rolą oświecenia Ttanjtikinetgri. daŚMttan^ - piw rząd dnwninjnsy - ntmo ąhwępfnininis go nrttrz sabce

pufmtWH

Warto dodać, te paragraf oiwiirtowy Sednu WWlń> go obudził w wiciu wadach i miasteczkach pęd do uowi*-ty, rozwinął inicjatywą ludu w Itkruaku oegpaiaowar-nia szkółek -- nieraz wbrew woli plebana, czy dań* dziew. Te przejawy rozbudzenia społecznego wsi — przy wielu innych czynnikach można uznać za wynik działalności oświatowej pierwszego urzędu wychowania w Polsce.

MMINAlUtrM OLA NAtlCITICIlU SZKOL PAIARAUIKS

Projekty edukacyjne Popławskiego, Duponta i innych przewidywały konieczność przygotowania realizatorów nowego programu nauczania. Planowano kształcenie kandydatów na nauczycieli w specjalnych szkołach ** oraz aktywnych nauczycieli niekwaUfikowanych na doraźnie zorganizowanych kursach.

Pierwszym, który podjął realizację tego postulatu, był prezes Komisji Massalski. Ola dostarczenia nauczycieli do coraz liczniejszych szkół założył w Wilnie w 1775 r, pierwsze seminarium zapłanowar. Iła 50 kandydatów na nauczycieli szkół jprafiałnvc-n z fundu-szów Komisj i kosztem 25 tys. zł. Mieściło się ono w okolicy podmiejskiej, w budynku pq$gj£dckim. na Zakręcie, Przyszli pedagogowie pobierali vą nim wiedzę potrzebną do nauczania w szkółce parafialne m. in. na-

114