er E/P ma enem. PolipjNw i
na czynniki
**J?*+k\
metodą
y. p^y- Jest N
reznym, chea^ś
,do^faerj^ *t wytwai^\
isowanie?
kondensacji rmoplastyci^> światła, dobiy^ 'C i niewielką jj? łść do temp. I wilgoci i trudno
a słabe kwasy), ^ dcznie. Rozpij odporne na alkohol^ glany są przerabł^J, i wytłaczania, fy* mp ulicznych. szybrK va domowego,okin
ci i zastosowanie?
luoroetylenem (PIH luorowych, ta m CFr-J,. Jest tern-nazwie Teflon (USA. ią, bardzo wysoM a fluor i stopione i? rozpuszcza sinienia PITE *?** rzywa nadtapi#*
; to stosowaną me** i w metalurgii pra* i wyżej tej temp®*0, ów. Można też** ■E jest jego ^
nawet pod małym naprężeniem, co uniemożliwia stosowanie go na elementy konstrukcyjne. Wada ta może być ograniczona w przypadku stosowania kompozytów (z włóknem szklanym, proszkiem brązu, grafitem) lub laminatów.
Na bazie PTFE wytwarza się również tworzywa o większej odporności termicznej. Można go także stosować w postaci kopolimeru. Wówczas łatwiej się go przerabia. Cenną zaletą PTFE jest jego elastyczność w szerokim zakresie temperatur (—80+230°C), niepalność, niezwilżalność przez wodę i nieprzywieranie potraw oraz bardzo mały współczynnik tarcia i dobre przewodnictwo cieplne. Dlatego jest on powszechnie stosowany do pokrywania naczyń kuchennych i powierzchni ślizgowych (np. nart), a także do wyrobu łożysk ślizgowych i wymienników ciepła. Może też być stosowany jako izolator elektryczny w podwyższonych temperaturach. PTFE jest stosowany w przemyśle chemicznym, elektrotechnicznym, samochodowym (uszczelki, łożyska), w przetwórstwie tworzyw sztucznych do pokrywania elektrod, do zgrzewania folii i do impregnowania tkanin. W handlu są dostępne proszki, dyspersje wodne i półwyroby (profile, płyty, rury, pręty), które mogą być poddawane obróbce skrawaniem. Przeszkodą w szerokim stosowaniu tego znakomitego tworzywa jest jego wysoka cena. Są też stosowane inne polimery fluorowe (np. fluoro-chloro-1węglowe).
Teflon jest firmową nazwą policzterofluoroetylenu stosowaną w USA (patrz pytanie 16.42). W Polsce znany jest także pod firmową nazwą Tarflen.
Polioctan winylu (PVAC) jest produktem polimeryzacji octanu winylu
-CH2-CH-
Ma małą trwałość termiczną (do 150°C). Jego własności są uzależnione od metody wytwarzania, ale nie cechuje się dużą wytrzymałością, przez co znalazł głównie zastosowanie do produkcji klejów i produktów malarskich, a także jako surowiec do dalszej przeróbki na polialkohol winylowy. W wodzie się nie rozpuszcza, lecz pęcznieje. Jest natomiast rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych (acetonie, benzenie i in.). Stanowi składnik farb emulsyjnych, emalii i mas szpachlowych. Stosuje się go jako spo-
435