56

Przedstawiciele literatury polskiej

Juliusz Słowacki

Zygmunt Krasiński

Cyprian Norwid

Adam Mickiewicz

(ur. 24.12.1798 w Zaosiu pod Nowogródkiem, zm. 26.1 1.1 855 w Stambule) - jeden z trzech polskich wieszczów. W procesie filomatów skazany na zesłanie do Rosji. Od 1829 roku podróżował po Europie, a po upadku powstania listopadowego osiadł we Francji w Paryżu. Prowadził działalność literacką, nauczycielską, wydawniczą i polityczną. Po wybuchu wojny krymskiej wyjechał do Turcji, tam zaangażował się w tworzenie legionu. Zmarł nagle, prawdopodobnie zarażony cholerą. Został pochowany na paryskim cmentarzu Montmorency. W 1 890 roku jego prochy sprowadzono do kraju i złożono w katedrze na Wawelu.

Autor między innymi: Ballad i romansów, Grażyny, Konrada Wallenroda, Sonetów krymskich, Dziadów, Pana Tadeusza, Ksiąg narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego, Liryków lozańskich.

Juliusz Słowacki

(ur. 4.1 1.1 809 w Krzemieńcu, zm. 1 3.04.1849 w Paryżu)

- poeta, dramaturg, twórca własnej filozofii genezyjskiej, jeden z trzech wieszczów. Ogromny wpływ na jego twórczość i poglądy miało powstanie listopadowe.

Od 1831 roku na emigracji we Francji. Odbywał podróże do Włoch, Szwajcarii, Ziemi Świętej. Pisał liryki, poematy, powieści poetyckie i dramaty. Autor między innymi: Kordiana, Balladyny, Lilii Wenedy, Anhellego, Króla-Ducha, Godziny myśli, Lambra, W Szwajcarii, Podróży do Ziemi Świętej z Neapolu.

Zygmunt Krasiński

(ur. 19.02.1812 w Paryżu, zm. 23.02.1859 w Paryżu)

- poeta, dramaturg, powie-ściopisarz, zaliczany obok Mickiewicza i Słowackiego do romantycznej trójki wieszczów. Zwolennik filozofii Hegla i Augusta Cieszkowskiego. Jego romantyczny związek z Delfiną Potocką stał się legendą utrwaloną w niezliczonych listach pisywanych do ukochanej. Zaprzyjaźniony z Juliuszem Słowackim. Autor między innymi: Agaj-Hana, Nie-Boskiej komedii, Irydiona, liryków.

Cyprian Norwid

(ur. 24.09.1821 we wsi Lasko-wo-Głuchy, zm. 23.05.1883 w Paryżu) - poeta, dramaturg, prozaik, rzeźbiarz, malarz i grafik. Niedoceniony za życia, odkryty dopiero w Młodej Polsce. Zmarł w przytułku, został pochowany we wspólnym grobie. Autor nowel (Bransoletka), liryków, poematów (Quidam. Promethidion), dramatów (Krakus, Wanda). Został uznany za jednego z czterecn najważniejszych polskich poetów okresu romantyzmu.

Antoni Malczewski

Maurycy Mochnacki

Seweryn Goszczyński

Antoni Malczewski

(1793-1826) - poeta romantyczny, zdobywco szczytu Mont Blonc. Autor pierwszej polskiej powieści poetyckiej Maria. Piewca piękna Ukrainy (lokalny egzotyzm).

Maurycy Mochnacki

(1804-1.834) - czołowy teoretyk polskiego romantyzmu. Swój program estetyczny sformułował w rozprawie O literaturze polskiej wieku XIX. Odegrał wielką rolę w walce romantyków z klasykami.

Seweryn Goszczyński

(1821-1876) poeta, działacz polityczny, uczestnik powstania listopadowego, słynny „belwederczyk" (uczestnik ataku na Belweder, od którego zaczęto się powstanie). Należał do tak zwanej szkoły ukraińskiej. Autor powieści poetyckiej Zamek kaniowski, liryków o charakterze tyrtej-skim, tomiku pieśni powstańczych Pobudka.

Teofil Lenartowicz

(1822-1893) - poeta, rzeźbiarz, nazywał siebie lirni-kiem mazowieckim, podkreślając związek emocjonalny ze swoją małą ojczyzną. Przyjaźnił się z Norwidem i Romanem Zmorskim. Autor między innymi tomików Liren-ka, Polska ziemia w obrazach.

Wincenty Pol (1807-1882)

— poeta i geograf, uczestnik powstania listopadowego i Wiosny Ludów. Z pochodzenia Niemiec. W poezji dawał wyraz przywiązaniu do przybranej ojczyzny. Autor patriotycznych Pieśni Janusza i poematu Pieśń o ziemi naszej. Jego twórczość była bardzo popularna w kraju, Pieśni Janusza weszły na stałe do śpiewników narodowych i domowych.

Józef Ignacy Kraszewski

(181 2-1 887) - pisarz epoki romantyzmu i pozytywizmu, autor powieści historycznych, obyczajowych i społecznych (aż 102 tomy). Nawiązywał do europejskiej prozy Sten-dhala, Balzaka i Dickensa. Autor między innymi Starej baśni, Chaty za wsią, Latarni czarnoksięskiej.

kcfit Unarlowicz

Wincenty Pol

Józef Ignacy Kraszewski