Seksaulność w najnowszej literaturze polskiej
przedstawia samą siebie kobietę niestereotypową która pragnie flirtować i uprawiać seks bez zobowiązań. Szybko jednak staje się dobrze znaną z wielu popkulturowych wyobrażeń wzgardzoną kochanką, która rozpaczliwie próbuje odzyskać ukochanego. Nieustannie stawia też siebie w roli wielowymiarowej ofiary (męża, kochanka, przyjaciółki
0 tradycyjnych poglądach), której zabrania się szczęścia w prawdziwej
1 wyjątkowej miłości (to znów typowe pragnienie przypisywane kobiecie). Okazuje się w ten sposób, że nowoczesny romans, który miał oddawać prawdziwą przemianę obyczajową kobiet, reprodukuje znane dobrze stereotypy, tym samym tkwi w dopasowanych ramach gatunku28, ale z pewnością nie mówi niczego o nowej emancypacji seksualnej kobiet.
W Chuligance Izabeli Jung główna bohaterka i narratorka powieści, Ewa, z wielką determinacją robi wszystko, by uwieść pracującego u niej w domu Czeczena. Kobieta ma rodzinę, męża i dwoje małych dzieci. Swoje zainteresowanie młodym mężczyzną tłumaczy tym, że od dawna związek z mężem nie był udany (to jedna z wielu klisz zastosowanych przez autorkę powieści). Po kilku miesiącach romansu jest gotowa zostawić męża dla dużo młodszego chłopaka. Jej kochanek to uchodźca z obcego kraju, który w powieść prezentowany jest jak typowe wyobrażenie białej, zachodniej kobiety o Innym — jest nieco dziki, fantastyczny w łóżku, dominujący i bardzo stereotypowo męski. Wygrywa konkurencję z nudnym mężem praktycznie od razu.
Bohaterka jest określona mianem „chuliganki”, co ma oznaczać, że żyje według własnych pomysłów i zachcianek.
Łamanie reguł obyczajowości nie było dla mnie normą, ale nigdy nie chciałam żyć, spętana wymyślonymi przez kogoś zasadami, jak w kokonie. [...] Skoro na mojej drodze stawało coś, co tak niesamowicie kusiło, co dotykało we mnie miejsc, których dotąd nie czułam, chyba zgniłabym z żalu i zgryzoty, gdybym nie zajrzała w te uchylone przez los drzwi [.. .]29.
W takie słowa można wierzyć do momentu, gdy rozkwita zakazany romans. Kobieta dąży do niego w bardzo zdecydowany sposób — to ona inicjuje spotkania, szuka kontaktu chłopakiem. Jednak, gdy tylko rozpoczyna się coś na kształt związku, kobieta zakochuje się bezgranicznie i tłumaczy każde swoje zachowanie wielką miłością, nad którą nie da się zapanować, a której można wybaczyć wszystko, również
28 „Zawsze [...] mamy tu do czynienia z ujęciami stereotypowymi, stereotypy powodują bowiem, że wszystkie teksty romansów sensu stricto są łatwe w odbiorze, nie sprawiają kłopotów czytelnikom mniej wprawnym, pozwalają im bez trudu uchwycić fabułę czy identyfikować się z bohaterami” - A. Martuszewska, dz. cyt., s. 7.
29 I. Jung, Chuliganka, Warszawa 2013, s. 43. Pozostałe cytaty lokalizuję w tekście po skrócie [Ch], z podaniem numeru strony.
20