59 (204)

59 (204)



Następnie rozwiązujemy belkę DEF (rys. 5.7e). W punkcie D oprócz obciążenia bezpośredniego’ 8 kN działa jeszcze reakcja belki CD.

Reakcję podpory E obliczamy z warunku £AfK = 0

—10-6+-5 —5-3 —5-1=0,

60+15 + 5

Re=---=16kN,

reakcję zaś podpory F z warunku EL=0 .

Rf + 16—10—5 —5=0,

RF=20-16=4kN.

Wartości momentów wyposzą

Me= -10-1 = -10kN-m ; M3m„ = 4-1 =4kN-m.

Wykres momentów pokazano na rys. 5.7e.

Belkę FG (rys. 5.7f) obciążamy oprócz siły P-, również reakcją RF

Mc —4 - 3 — 3-2= — 18kN-m,

Rc=7kN.

Sumaryczny wykres momentów i sił poprzecznych pokazano na rysunku 5.7g, h.

5.3. Linie wpływowe belek ciągłych przegubowych

5.3.1. Sporządzanie linii wpływowych metodą statyczną

Linie wpływowe dla belek przegubowych sporządzamy w sposób podobny jak dla belek prostych. Wiemy już, że belkę przegubową możemy przedstawić jako układ belek podstawowych i drugorzędnych. Przy wyznaczaniu linii wpływowych postępujemy tak jak przy rozwiązywaniu belek. Należy więc najpierw zorientować się w schemacie wzajemnego oddziaływania elementów belki. Linie wpływowe dla elementów (belek) drugorzędnych niczym nie różnią się od odpowiednich linii belek prostych i mają rzędne różne od zera jedynie w granicach swojej rozpiętości. Przy sporządzaniu linii wpływowych dla elementów (belek) głównych, w początkowej fazie postępujemy tak jak przy belkach drugorzędnych (nie uwzględniając wpływu połączeń przegubowych), a dopiero kiedy dochodzimy do przegubu uwzględniamy wpływ oddziaływań elementów drugorzędnych. Linie wpływowe tych elementów zwykle mają rzędne nie zerowe na całej długości belki ciągłej przegubowej.

Przykład 5.2. Sporządzić linie wpływowe następujących wielkości statycznych: RA, RB, Rc, Ra, M„, T,«, Mf, Tt przy poruszającej się sile P= 1 dla belki pokazanej na rys. 5.8.

Linia wpływowa RA ma wartość równą jedności,kiedy siła znajduje się nad podporą A. Z chwilą gdy siła przesunie się do punktu B, to rzędna linii wpływowej RA maleje do zera. Po przejściu siły na odcinek BC rzędne lwp RA będą miały wartości ujemne (por. pkfc 4.3.1.3). Gdy siła znajdzie się na odcinku CD, to w punkcie C będzie działać reakcja belki drugorzędnej równa (c—x)/c. Wobec tego

Dla x=0, czyli w punkcie C

b

t)c--; dla x=c, tj. w punkcie D mamy tjD= 0.

a

127


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Kolendowicz 4 Rozwiązanie Belkę wtórną A B (rys. ll-45b) obciążamy wykresem momentów zginających,
Kolendowicz!2 Przykład 11-13. Rozwiązać belkę utwierdzoną obustronnie i obciążoną jak na rys. 1 l-52
Kolendowicz!0 rrhjr-1A Przykład 11-12. Rozwiązać belkę przedstawioną na rys. ll-50a. Rozwiązanie Pon
DSC46 11G Przykład 2 Rozwiązać belkę podaną na rys- =const. Przykład przedstawia praktyczne korzyst
skanuj0050 (38) Zestaw 22 1. Graficznie rozwiązać belkę. Sporządzić wykresy M, T oraz ustalić ich sk
Image079 Tablica wartości tej funkcji przedstawiona na rys. 3.38a, a rozwiązanie zadania na rys.
img059 59 5.1. Metoda uogólnionych wzorców i otoczeń kulistych Rys. 5.5. Otoczenia różnych punktów m
przyg1 ZKStAW. ZADAŃ DO SAMOI)7JKLXKG() ROZWIĄZANIA PRZED 2 KOLOKWIUM Rys. do zadania 10
IMGp85 (3) 111 110 111 110 ffałottypAtW Bchenit zastępczy okładu vys^^» następująco Rozwiązania
new 104 212 7. Zasady obliczeń wytrzymałościowych śrub Obliczenie belki górnej Belkę górną (rys. 7.6
przyg1 ZKStAW. ZADAŃ DO SAMOI)7JKLXKG() ROZWIĄZANIA PRZED 2 KOLOKWIUM Rys. do zadania 10
20688 skanuj0007 (320) 59 Ćwiczenie 5 Przyjmując rozwiązania równań (5.4) w postaci drgań harmoniczn

więcej podobnych podstron