6 3 (5)

wzajemne przemieszczanie się ramki fsfcpynki aparatu.

W przypadku gruntów małospoistycb (piaski gliniaste, pyły i pyły piaszczyste) dopuszczą się prędkości odkształceń I -r 1,2 mm/min, w przypadku pozostałych gruntów spoistych prędkość ta nie powinna przekraczać 0,05 mm/min.

Po uruchomieniu aparatu należy okresowo |eó tfl s.

I mm, tul., w zaUZnosit od jnęilkośęi iulk*/tultcA) notować na odpowiednim formularzu¹):

—    wzajemne przemieszczenie ramki i skrzynki aparatu, tzn. odkształcenie względne (c) próbki w kierunku działania siły ścinającej,

—    wartość siły ścinającej (odczyt .t/ pa czujniku dy-na monie tru),

—    zmiany wysokości próbki, ujemne (osiadanie) łub dodatnie (wypieranie).

W chwili, gdy w trzech kolejnych pTomentach od-._A czytów wartość siły ścinającej pozostaje stała lub ulega zmniejszeniu, należy aparat wyłączyć, w przeciwnym przypadku należy prowadzić ścinanie aż do osiągnięcia odkształcenia względnego ( - 10,0%.    _

Bezpośrednio po wyłączeniu aparaty i odciążeniu próbki, należy ją wyjąć i oznaczyć wilgotność .zgodnie i z* 5.1:    . -    .    . V ‘    •

-p całej próbki w przypadku próbek ^(> wymiarach około 60X60 mm,

—    co najmniej*. fA, w przypadku próbek o wymiarach około 100X100 mm.

7.2.2.5.    Badania pomocnicze. Należy wykonać dwa o/iiiir/imia w.ilp«»hu/.t i pi/»!»'k p«»bionyeh wg 1,7,7. V

7.2.2.6.    Obliczanie wytrzymałości próbek na ścinanie (tj). Wytrzymałość próbek na ścinanie (7/) należy obli-

~.czyć w kPa:    .. g|    I

a) przy odkształceniu względnym próbek c < 10%.

I

| Na podstawie tych punktów należy wykfeślić przybliżoną prostą aproksymującą (wyrównującą) ir psafciy i sprawdzić, czy odchylenia punktów od §J prostej m \ przekraczają 25% wartości r/. Jeżeli któryś i punktów i wykazuje odchylanie większe, to nie aafefyfFfhE niać i należy wykonać dodatkowe oznaczanie tj SS aby łączna liczba 5. Dla obliczenia c, i #, |Bg9 | wstępnie obliczyć współczynniki a i b wg wtaeber.

1*1

1*1    \ Imf ą

w lal

b =

l«1    łrl ,m1

i*i i

Spójność (c_%) należy obliczyć, v. kPu i do I kPa wg wzoru

Kąt tarcia Wewnętrznego (0,) takty obSttfi, w stopniach z dokładnością do 0J° wg wzoro 0, - arc tg a

i

I

iwy*

W równaniach powyższych:

Tf, — wartości wytrzymałość na ścinanie posacar-gólnych próbek, kPa, u; —. ńaprężedia normalne, kPa.

N — liczba śćiętych próbek uwzględniona w c/cniach.

■

nydl

4

do tf

V I

a (a i r)

w którym:

a — b) przy wg wzoru

maksymalna siła ścinająca, N, przesunięcie ramki aparatu, w mm, w stosunku do skrzynki, w momencie osiągnięcia siły równej Q„_w,

długość boku próbki, w mm, przy t = 0%, od kształceni u¹ względnym próbek e = 10%

w którym:

Q

0,9ir

I0^J

(53)

100    200    300 kJO

Nóprążwia normalne - c.

rpn-B8/s-941&fM

im

maksymalna siku ścinająca, kształceniu e = ^ł09f.

w N, przy od-*

Rn 27

u —> długość boku pYóbki, w inm, przy t — 0%, J

7.2.2.7. Obliczanie spójności (c\) i kąta tarcia wewnę- 7.2.2.H. olilie/uuic śnttuiih tnUhylai kwadniionyił j irmeim (0 )- Po oblarem u wytrzymałości na ścinanie

(r,» wg 7.2.26 dlu co najmniej pięciu próbek, na leż v . ^Db poszczególnych par wartości fe o, nakiy i n* wAkreMc (przykład rys. 27) zależności r/do o na- 1 ‘^łb,ic/>^{x< niżnitX}' 4 oMwanyvh i obliczonych wartości j oh* punkty odpowiadające poszczególnym próbkom. wytrzymałości na ścinania, w kPa, wg wzoru • I

^{h K}    '    •    * = T_fi - o, tg W, | c,    (58) I

b) Wartości pomocnicze (xj i (j*) należy obłudy wg wzorów