HISTORIA LITERATURY
Przedstawiciele muzyki w romantyzmie
Franciszek Schubert (1797-1828)
Fryderyk Chopin (1810-1849) — kompozytor i pianista, współtwórca europejskiego romantyzmu. Autor kompozycji na fortepian: koncertów, sonat, polonezów, mazurków, kujawiaków, etiud, ballad, preludiów, nokturnów i pieśni. Sięgał po motywy ludowe, łącząc je z typowymi dla romantyzmu cechami muzyki. Słynął ze swych muzycznych improwizacji.
Ferenc Liszt (181 1-1886) - kompozytor i pianista węgierski o światowej sławie, zaprzyjaźniony z polskimi romantykami: Fryderykiem Chopinem, Adamem Mickiewiczem, Juliuszem Słowackim, Henrykiem Wieniawskim, Juliuszem Kossakiem. Teść i przyjaciel Ryszarda Wagnera. Dzieła: Symfonia faustowska, Symfonio dantejska, poematy symfoniczne (np. Orfeusz, Prometeusz, Walc Mefista, Hamlet), Rapsodie węgierskie, oratoria (Sa/ve Polonia).
Stanisław Moniuszko (1819-1 872) - kompozytor, autor pieśni, baletów, twórca polskiej opery narodowej. Związany z Wilnem, gdzie pracował jako organista. Od 1858 roku dyrektor opery warszawskiej i wykładowca w Instytucie Muzycznym. Dzieła: Śpiewnik domowy (268 pieśni do słów Mickiewicza, Odyńca, Kraszewskiego), opery (Halka, Straszny dwór, Hrabina), kantaty Widmo.
komJ|
zytor austriacki, prekursor romantyzmu w ^3 zyce. Autor symfonii, sonat, utworów fortepj nowych (walce, fantazje), pieśni. Dzieła- <- u pieśni Podróż zimowa, oratorium Łazarz, fantal zja Wędrowiec.
Robert Schumann (1810-1856) - niemiecki
pianista i kompozytor. Dzieła: cykle miniatur f0r tepianowych (Les Papillons, Karnawał, Utwory fantastyczne, Sceny dziecięce), trzy sonaty, 25qI pieśni romantycznych, koncerty (fortepianowy ' skrzypcowy, wiolonczelowy), utwory kameralne (Kwintet fortepianowy Es-dur), oratoria (Raj i Pg. ri), uwertura Manfred zainspirowana dramatem George'a Byrona, symfonie (/V symfonia d-moll uznana przez krytyków za najpiękniejszy utwór symfoniczny romantyzmu).
Ryszard Wagner (1813-1883) - niemiecki
kompozytor, twórca wielkich dramatów muzycznych (oper), w których sięgał po wątki z mitologii germańskiej, skandynawskiej i celtyckiej oraz po rycerskie eposy średniowieczne. Bohaterami jego dzieł są zwykle wielcy indywidualiści, samotni i walczący z przeciwnościami losu. | Dzieła: Tristan i Izolda, Parsifal, cykl Pierścień Nibelungów: Złoto Renu, Walkiria, Zygfryd oraz Zmierzch bogów.
-• noetycka napisana przez poetę w la-Powibsc P -^27 ^ frakc;e zsyłki do Rosji, w Pe-tach 182 Znaczqce jest jej motto, zaczerpnięte tersbTNiccoló Machiavellego Książę: „Macie Z -1 wiedzieć, ie są dwa sposoby walczenia... b°t hvć lisem i lwem". Słowa te sugeruj interimie przesłania powieści: walka podstępem P duie moralne wytłumaczenie w sytuacji, gdy □mwadzi do pokonania śmiertelnego wroga Utwór składa się ze wstępu i szesau piesni. Jego akcja toczy się w średniowieczu, w latach 1391-1393, kiedy Wielkim Mistrzem Zakonu był Konrad von Wallenrode (postać historyczna) Osnuta jest na tle autentycznych wydarzeń - wojny księstwa litewskiego z zakonem. Głównym bohaterem powieści jest Litwin Walter Alf, porwany jako dziecko przez Krzyżaków i wychowywany na dworze mistrza. Pod wpływem litewskiego wajdeloty Halbana ocala jednak swą tożsamość norodową i poprzysięga zemstę najeźdźcy.
Po bitwie zakonu z Litwą Alf Walter trafia na kowieński dwór jako jeniec wojenny. Poślubia córkę księcia Kiejstuta Aldonę, lecz w obliczu kolejnych klęsk wofsk litewskich porzuca szczęście rodzinne. Jako Konrad Wallenrod wkrada się w szeregi wroga i zdobywa wśród Krzyżaków taki wielki autorytet, że zostaje obrany wielkim mistrzem. Towarzyszy mu Halban wciąż podsycający jego żądzę zemsty i pustelnica, która kazała się zamurować w wieży nieopodal zamku - ukochana żona Aldona. Nieudolne z założenia prowadzenie wojny przez Wallenroda doprowadza zakon do zguby, ale sam bohater, po odkryciu przez Krzyżaków podstępu, ginie śmiercią samobójczą.
Zgodnie z poetyką gatunku - powieści poetyckiej - losy i tożsamość bohatera ujawniane są stopniowo. Utwór jest pochwałą poezji tyrtejskiej, która służy budzeniu uczuć patriotycznych do ojczyzny i nienawiści do wroga:
Płomień rozgryzie malowane dzieje, skarby mieczowi spustoszą złodzieje, pieśń ujdzie cało.
Jeszcze w kolebce wasza pieśń zdradziecka Na kształt gadziny obwija pierś dziecka I wlewa w duszę najsroższe trucizny,
Głupią chęć sławy i miłość ojczyzny.
Historyzm utworu jest pozorny, to tak zwany hi-storyzm maski, bowiem przesłanie powieści odnosi się do czasów Mickiewiczowi współczesnych. Konrad Wallenrod to XIX-wieczny spiskowiec, poeta sam nazwał swój utwór „broszurą polityczną".
• do wykorzystania w prezentacjach dotyczących: motywu walki, zdrady, modyfikacji etosu rycerza, roli poezji (tyrtejskiej), tragicznej miłości
Krzysztof Kamil Baczyński, Mazowsze, Historia
Tadeusz Konwicki, Bohiń Barbara Wachowicz, W ojczyźnie serce me zostało 1 w filmie:
Andrzej Wajda, Pan Tadeusz Tadeusz Konwicki, Lawa
ojczyzny
Kadr z lilmu Pan Tadeusz* reżyserii Andrzeju Wajdy • Czas akcji:
Kilka dni lata 1811 roku (Księgi od I do X), noc i dzień wiosny 1812 roku (Księga XI i XII).
Kontynuacje i nawiązania
• w literaturze:
Eliza Orzeszkowa, Gloria victis Antoni Lange, Logos
Stanisław Wyspiański, Warszawianka, Noc listopadowa
Kazimierz Wierzyński, Maryla, Na grobie
Słowackiego, Sekwana, Szopen
Jan Lechoń, Ostatnia miłość, Norwid
Bibliografia
Krzysztof Biliński, Biblia i historiozofia. Kordian jako synteza wczesnej twórczości Juliusza Słowackiego, 1 998
Maria Janion, Projekt krytyki fantazmatycznej, 1991
Maria Janion, Maria Żmigrodzka, Romantyzm i historia, 1978
Janina Kamionka-Straszakowa, Do ziemi naszej. Podróże romantyków, 1988
Juliusz Kleiner, Słowacki, 1972
Alina Kowalczykowa, Romantyczni szaleńcy, 1977
Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, t. 1-2, 1984-1985
Jarosław Maciejewski, Kordian. Dramatyczna trylogia, 1961
Słownik literatury polskiej XIX wieku, pod red. Józefa Bachorza i Aliny Kowalczykowej, 2C Alina Witkowska, Ryszard Przybylski, Romantyzm, 1997 Alina Witkowska, Mickiewicz. Słowo i czyn, 1983
Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie.
Historia szlachecka z roku 1811 i 1812, we dwunastu księgach wierszem
• Czas powstania utworu:
1832-1834, wydania: Paryż 1834
® Geneza utworu:
~ Sytuacja wygnańca
Rozgoryczenie sporami wewnątrz emigracji ~ ^knota za krajem
hęć ocalenia pamięci o kraju lat dziecinnych marzenie o wyzwoleniu
- lpr0QP°WrOcie do niei
Sinienie stworzenia epopei narodowej
* Te"iat utworu: lemat jesj _
go hjs( ~ 9odny z założeniami romantyczne-w°lk o ^ry^rT1d (ukazanie przeszłości, historii dy, kultur° n°' re9'ona^zmu (obraz przyro-I Icu Litwy)1^' ° ^czoi°w regionu - w tym wypad-