67 (66)

Powiedz mi, Stacha, czy, gdyby wszyscy zaczęli na mnie sarkać i odstąpili mnie...

PODLIPSKA obejmując Julię

No, już... już... już... wiem. Nigdy, Jula, nigdy. Bo cię lubię, no i dlatego!

JULIA

A gdybym ja z domu poszła i mieszkała sama i z Roiew-skim zerwała?

PODLIPSKA

lb powiedziałabym, że jesteś szalona, ale to już kompletnie.

JULIA z goryczą

Wtedy nie podałabyś mi ręki.

PODLIPSKA

0, nie tak tragicznie. Na mnie możesz zawsze liczyć. Jestem zanadto liberalna. Aha. Więc tak się mają rzeczy? ■ I naturalnie pan Boreński chce mieszkać w bliskości ciebie? Co?

JULIA

iy jesteś zła. Pfuj. Mam mieszkać sama.

PODLIPSKA

Jak to, jak to, jak to? „Mam mieszkać sama!” Czy to już postanowione?

JULIA

Postanowione. Prawie postanowione.

PODLIPSKA

Cha, cha. Naturalnie. Otóż to masz tych panów wypchanych marzeniami. To przecie jasne. Chce sobie zrobić z ciebie metresę.

JULIA

Przestań!!

PODLIPSKA

No, moja droga, na to nie ma innego wyrażenia- Tfego nikt inaczej nie nazywa, to jest, wszyscy tak nazywają.

JULIA

Ale ty, ty nio powinnaś tak tego nazywać. O Boże, Boże. Co ja mam robić. Co robić! Metresa, metresa! Nie, do tego braknie siły. To już jest ponad siły. O!

JERZY

wchodzi szybko

Wracam.

A...

JULIA

przestraszona

PODLIPSKA

Pan podsłuchiwałeś?

JERZY

Podejrzenie godne ust, z których wyszło. Ja pani podobnego pytania nie zadałem, gdy tu wchodziłaś pani.

Patrząc to na Julią, to na Podlipską Nie trzeba nadzwyczajnego wytężenia w mózgownicy aby się domyślić, o czym tu mogła być mowa w tej chwili.

Do Podlipskiej Zwłaszcza znając panią!

PODLIPSKA

No, więc — do czego to prowadzi?

JERZY

Tak?! Żądam od pani, abyś raczyła powtórzyć radę, którą dawałaś pani przed chwilą pannie Julii.

PODLIPSKA

A?! Mój panie, jakim prawem podobne...

JERZY

Jakim prawem? Bez prawa. Bez uzasadnienia. Żądam tego.