6 (55)

76

Roman Starz

X.    Stosunki ogólnospołeczne.

Y.    Zachowanie i postępowanie.

Dl. TO, CO SŁUŻY MNIE I INNYM

Z.    Język.

AA.    Szkoła i wychowanie.

BB.    Nauka.

CC.    Zwyczaje i obyczaje.

DD.    Rozrywka i zabawa.

EE.    Sport wyczynowy.

FF.    Urząd, państwo, polityka.

GG.    Wojsko.

HH.    Łączność i wymiana informacji.

II.    Komunikacja, podróż.

JJ.    Handel i usługi.

KK    Miasto i jego urządzenia.

LL.    Wieś i jej otoczenie.

EO. MÓJ STOSUNEK DO RZECZY MM.    Praca fizyczna.

NN.    Własność.

E1. TO, CO SŁUŻY MNIE WOBEC RZECZY 00.    Gospodarka.

FO. ŚWIAT

PP.    Niebo i gwiazdy.

QQ.    Pogoda.

RR.    Ziemia - przyroda nieożywiona.

SS.    Rośliny.

TT.    Zwierzęta.

FI. WŁAŚCIWOŚCI ŚWIATA UU.    Cechy materii.

W    Przestrzeń.

W W.    Czas.

XX.    Liczba i liczenie.

Jest to przejrzysta, logicznie uporządkowana struktura. Wydawałoby się więc, że zastosowanie onomazjologicznego kryterium wydzielania pól tematycznych powinno dawać zbliżony hierarchiczny układ pól. Okazuje się jednak, że i ten sposób nie rozwiązuje problemu. Jak pokazuje N. Mikołajczak-Matyja (2005) na przykładzie 6 słowników, już na najwyższym poziomie hierarchii autorzy znacznie się różnią, wydzielając od 1 do 39 kategorii. To oczywiście pociąga za sobą różnice na niższych piętrach. Widać zatem, że wydzielanie pól tematycznych, w których grupują się leksemy danego języka, podporządkowane jest często subiektywnym rozstrzygnięciom leksykografów, zwłaszcza tam, gdzie dominuje praktyczny cel wykorzystania słownika, np. w nauce języka obcego.