74 (191)

G ł *U-łoiait ucdX V! S*}iko*Siflcmy iroi.ł, A»fitrła i^ihfiwr, UW>n«a U.HNlT».tó.0|.l5irM4 C-ty W PWN 2lM?

ROZDZIAŁ 6 Sektory, podmioty, poziomy i organizacja polityki społecznej 97

państwowych, a obszarem zainteresowania są ważne dla partnerów sprawy społeczne oraz gospodarcze.

Działalność trzeciego sektora ma na celu wykreowanie aktorów zdolnych do partnerstwa i świadomego ukierunkowania rozwoju społeczno-gospodarczego. Chodzi o przeprowadzenie głębokiej zmiany instytucjonalnej polegającej na odejściu od modelu państwa resortowo-korporacyjnego na rzecz modelu samorządo-wo-obywatclskiego oraz doprowadzeniu do współistnienia i współdziałania trzech sektorów: publicznego, prywatnego i obywatelskiego przez rozwijanie między nimi partnerstwa.

Dzięki urzeczywistnianiu różnych form aktywności kreuje się społeczeństwo obywatelskie stanowiące ważny podmiot polityki społecznej'.

Międzynarodowe podmioty polityki społecznej Globalne podmioty polityki społecznej

Organizacja Narodów Zjednoczonych, założona na konferencji w San Francisco 26 czerwca 194S roku, jest oparta na zasadzie suwerennej równości państw i ma charakter uniwersalny. Głównym jej celem jest utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz popieranie przyjaznych stosunków i rozwijanie współpracy między państwami. W obszarze polityki społecznej podstawą jej działania jest Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 roku, a rakże Pakty Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych z 1976 roku. Składa się z pięciu organów: Zgromadzenia Ogólnego, Rady Bezpieczeństwa, Rady Gospodarczo-Społeczne), Rady Powierniczej i Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. W jej strukturze występuje wiele organizacji, agend, programów i funduszy, m.m. do spraw: oświaty, nauki i kultury (UNESCO), wyżywienia i rolnictwa (FAO), zdrowia (WHO), pracy (ILO), pomocy dzieciom (UNICEF), rozwoju (UNDP), działalności populacyjnej (UNFPA), uchodźców (UNHCR)^{1 2}.

Europejskie podmioty polityki społecznej

Rada Europy jest autonomiczną organizacją państw europejskich, powołaną w 1949 roku w Londynie dla realizacji idei jedności przez rozwój współpracy krajów we wszystkich dziedzinach, ze szczególnym uwzględnieniem ochrony praw człowieka, oraz propagowanie pluralistycznej demokracji, rządów prawa i zasad wolnego rynku (Polska jest członkiem od 1991 roku). Jej organami są: Komitet

1

Ewa Lcś. Od filantropii do pomocniczości. Studium porównawcze rozwoju i działalności organizacji społecznych. Warszawa 2000. Wydawnictwo Elipsa; Magdalena A tczewska. Nic tylko tedrta ustawa. Prawo o organizacjach pozarządowych. Warszawa 2005, Fundacja Instytut Spraw Publicznych.

2

Julian Aulcymcr, Instytucje polityki społecznej. Podmioty i fundusze. Warszawa 1996, W ydawnictwo Wyiwcj Szkoły Pedagogicznej TWP, s. 13—30.