7 (1449)

NEUROPSYCHOLOGIA

wydaje się, żc »układ limbiczny« niedługo będzie obejmował wszystkie funkcje mózgu” (Brodal, 1980, s. 537-538).

Układ hipokampa

Układ hipokampa (ryc. 2.14), jedna z bardziej prymitywnych części mózgu, ma korę Irójwarstwową o niezwykle prostej budowie, Izw. korę płaszcza starego (archipallium). W skład układu hipokampa wchodzą: zakręt przyhipokampowy i hak, formacja hipokampa, zakręt zębaty, zakręt tasie-meczkowy (gyrus fasciolus), nawleczka szara (indusium griseum), strzępek (fimbria) i sklepienie (fomix). Struktury te tworzą dwa luki sięgające od otworów międzykomoro-wyeh do wierzchołka dolnego rogu komory bocznej (ryc. 2.13 i 2.14).

Zakręt przyhipokampowy i hak widoczni si| na podslawnej powierzchni mózgu w pobliżu linii środkowej. Ilipokamp to kl i n krzywione wzniesienie na dnie dolnego ( 4 n» niowego) rogu komory. Jego szerszy pi. nl koniec znajduje się bardzo blisko (/ huku i z tyłu) haka, zaś cały hipokamp gwalli - , zmniejsza się ku tyłowi. Kolejna rycina 1i i 2.15), przedstawiająca fragment piała 11 niowego w przekroju poprzecznym boli w płaszczyźnie wieńcowej), pozwala lepu i rientować się w budowie hipokampa i |> i położeniu w stosunku do struktur sąsiedni* li Włókna na przyśrodkowej powierzchni i • ■ nej wypukłości hipokampa tworzą spłaszi / »» pasmo, tzw. strzępek (fimbria), który zwli * sza się ku tyłowi, w miarę zmniejszania mi i pokampa. Oba strzępki przebiegające lul i • w kierunku grzbietowo-przyśrodkowyiii i i się konarami sklepienia (crura fomici), 1e dalej przechodzą ku przodowi pod cialei 11 n > dzelowatym. Rycina 2.16 ukazuje te simi e widoczne po odcięciu ciała modzelowak n i