OHRETJŁ
Okręty dla Chile i Malezji były budowane w kooperacji z hiszpańską Navantią. Na zdjęciu widać przygotowania do połączenia sekcji dziobowej z DCNS-u oraz rufowej z Navatii. Łatwo odróżnić też elementy stalowe, które są pokryte farbą antykorozyjną oraz czarne części kompozytowe. Co ciekawe, wykonano z nich również płetwy usterzenia. Widoczne jest też miejsce do montażu anteny sonaru oraz luk ratunkowy.
Malezyjski prototyp w morzu.
Takie sukcesy świadczą dobitnie o jakości francuskiej oferty oraz, co niewykluczone, atrakcyjnej cenie. Nie podejmiemy się jednak porównaniu kosztów zakupu typów 214 i Scorpene, choć przybliżone wartości umów są czasem podawane w informacjach prasowych. Kontrakt kontraktowi nierówny, a poza tym nie zawsze wiemy precyzyjnie za co płacono.
Pierwsze Scorptny trafiły do Chile. Marynarka wojenna tego kraju otrzymała dwie jednostki - 0'Higgins oraz Carrera, które obecnie są już w służbie. Kolejnym odbiorcą były Indie, budujące obecnie sześć takich okrętów w krajowej stoczni Mazagon Dock Ltd. w Mumbaju. Następne dwa kupiła Malezja, która w ten sposób położyła podwaliny pod swoje siły podwodne. Para, o nazwach upamiętniających premierów niepodległych rządów - Tunku Abdul Rahman oraz Tun Razak, przechodzi próby morskie i jest przygotowywana do odbioru, natomiast ostatnim i to świeżo upieczonym kontrahentem jest Brazylia. W tym przypadku nie chodzi dokładnie o Scorpćne, lecz o nowy projekt „skrojony na miarę". Nie zmienia to jednak faktu, że głównym jego twórcą będzie DCNS, który wykorzysta większość gotowych rozwiązań znanych ze Scorpene. Kontrakt „brazylijski" ma też ciekawy aspekt, do którego powrócimy w dalszej części artykułu.
Scorpćny są średniej wielkości wielozadaniowymi okrętami podwodnymi z napędem konwencjonalnym, przeznaczonymi do zwalczania okrętów nawodnych, podwodnych i żeglugi, prowadzenia rozpoznania, operacji z udziałem sił specjalnych, stawiania ofensywnych zagród minowych, dozoru oraz blokad, a także atakowania celów lądowych.
Cechuje je zupełnie nowa forma hydrodynamiczna, która w połączeniu ze sterami zanurzenia zainstalowanymi na obudowie kiosku, mocno przypomina atomowe okręty typu Rubis, a jednocześnie zrywa z przestarzałą koncepcją zastosowaną jeszcze w okręcie typu 90B. Lekka nadbudowa, okrywająca od góry i dziobu kadłub sztywny, jest wykonana z materiałów kompozytowych. Całość pokryto dodatkowo okładziną tłumiącą fale akustyczne, wykonaną z dużych paneli dopasowanych wzorcowo do powierzchni, na której je zamontowano. Kształt
Drugi okręt chilijski - Carrera - widziany od rufy.
".w?/™
UJOJSIłOUJfł l/ ćUUD
11 Scorpene |
|| typ 214 | ||
| wyporność na powierzchni |
|| 15801 |
|| około 17001 |
1 |
| długość całkowita |
11 67,56 m |
|| 65,00 m |
1 |
| operacyjna głębokość zanurzania |
|| 350 m |
|| 350m |
1 |
| autonomiczność |
|| 70 dób |
|| 50 dób |
1 |
| prędkość podwodna |
|| 20,5 w. |
11 20,0 w. |
1 |
| uzbrojenie |
|| 6wt. |
11 8 wt. |
1 |
| zapas torped |
II18 |
II 12 |
1 |