7 (701)

7

Przy zachowaniu możliwie optymalnych warunków tłoczenia współczynnik wytłaczania m, może osiągnąć wartości podane w tablicy 1.

Tablica 1. Najmniejsze dopuszczalne wartości współczynnika wytłaczania m,.

-Ł • 100 D	2	1,5	1	0,6	0,3	0,15	0,08
m,=d/D	0,48	0,5	0,53	0,55	0,58	0,6	0,63

Wartości współczynnika m, zależą stosunkowo nieznacznie od rodzaju kształtowanego materiału, toteż dane liczbowe zawarte w tej tablicy stosować można do różnych gatunków stali miękkiej, mosiądzu, miedzi itp.

Jak wynika z poprzednich rozważań, maksymalna siła wytłaczania P_k^max jest równa sile zrywającej P/" wówczas, gdy współczynnik m, jest równy granicznej wartości stosunku (d/D)_gr.

Ponieważ w pierwszym przybliżeniu siła zrywająca wytłoczkę wynosi:

P , ^zr « n • d • g • R    (4)

d    ^G m

więc dla tego przypadku

P_k^maX«7l-d-g-R_m    (5)

gdzie:    d - średnica wytłoczki (liczona po środku grubości ścianek),

g - początkowa grubość blachy,

' Rm ■ wytrzymałość na rozciąganie kształtowanej blachy.

Gdy współczynnik m, jest większy od wartości granicznej stosunku (d/D)_gr, wtedy siła P_k^max jest mniejsza od P/", przy czym stosunek tych dwóch sił, oznaczymy przez n. Uwzględniając wartości współczynnika n podane w tablicy 2, maksymalną siłę wytłaczania można wyznaczyć ze wzoru:

P_k^max =n₁-7i-d-g-R_m

Tablica 2. Wartości współczynnika pomocniczego n,

m, = d/D	0,50	0,55	0,60	0,65	0,70	0,75	0,80	0,85	0,90	0,95
n,	1,00	0,90	0,80	0,70	0,60	0,50	0,40	0,30	0,20	0,10