82

:znego, a także a jest różna w ą: woda, sole Białka mleka alfa-amylaza,

wierająca ok. przez wapń

liny i białka

trycznym, w pnje tu rów-- wytrącić z zasadowych iktrycznego łtego białko osiągnięcia a jednego z 'ce żołądka j hydrolizy aszczałne i

xłowy lub Po związa

niu wody przez jony soli białko wypada z roziworu. Proces ten nosi nazwę wysalania i zachodzi najłatwiej w punkcie izoeiektrycznym białka. Zaletą wytrącania białek w punkcie izoeiektrycznym przez wysalanie jest stosunkowo niewielki stopień uszkodzenia ich naturalnej struktury’. Wysalanie można zatem wykorzystywać do rozdzielania mieszanin różnych białek w^r procesie oczyszczania.

Poszczególne typy białek mleka różnią się zarówno punktem izoeiektrycznym, jak i rozpuszczalnością przy różnych stężeniach soii obojętnych. Po doprowadzeniu mleka do pH około 4,5 wypada kazeina, przy mniejszych stężeniach soii (przy nasyceniu roztworu w 50%) wypadają z roztworu iaktoglobuliny, a przy całkowitym nasyceniu — laktoalbuminy.

Kazeina wykazuje podobne właściwości chemiczne jak inne białka, dlatego też daje podobne reakqe charakterystyczne na obecność wdązań peptydowych i pierścieni aromatycznych. Reakcje te opisane są w ćwiczeniu 1, str. 15. Obecność fosforu w kazeinie można stwierdzić za pomocą reakcji Fiske-Subbarowa, w której fosforany tworzą z molibdenianem amonowym kompleks soii amonowej heteropoiikwasu tetratrimoiibdenianofosforow’ego (NH4/3P/M030^)4, redukowany następnie do błękitu molibdenowego o zabarwieniu niebieskim. Jako reduktor stosowany jest tu najczęściej kwas l-ammo-2-naftolo-4-sulfonowy (ei-konogen).

Zawartość białka w mieku przy kontroli przemysłowej oznacza się kilkoma metodami oficjalnie przyjętymi. Na ćwiczeniu białko to zostanie oznaczone szybką i wygodna metodą Lovry ‘ego i współpracowników. Zasada jej została opisana w’ ćwiczeniu 2, str. 20.

Odczynniki

1.    2-moiowy kwas octowy.

2.    Kazeina: 200 mg kazeiny rozpuścić w 50 ml w^rody o temp. 40°C i dodać 4 ml 1-molowego w^rodorotlenku sodowego. Po rozpuszczeniu kazeiny roztwór zobojętnić dodając 4 ml 1-molowego kwasu octowego.

3.    Kwas azotowy stężony.

4.    6-moiowy wodorotlenek sodowy’.

5.    Op-proc. w^rodny roztwór siarczanu miedziowego.

6.    5-molowy kwas siarkowy.

7.    10-proc. roztwór amoniaku.

8.    2.5-proc. roztwór molibdenianiu amonowego w 2,5-molowym kwasie siarkowym.

9.    Eikonogen: Op g eiknnogenu rozpuścić w’ 195 ml 13p-proc, roztworu pirosiarczynu sodowego (N^^Oj) i uodać 5 ml 20-proc. siarczynu sodowego (Na2S0₃), wstrząsnąć. Przechowywać w ciemnej butelce w lodówce do 4 tygodni.

10.    1-proc. roztwór glicyny.

11.    Roztwór albumin z jaja kurzego (rozpuścić białko 1 jaja w 100 ml 2-proc. chlorku

sodowego).

12.    1-proc. roztwór podpuszczki.

13.    Mleko krowie śwneze.

14.    Nasycony roztwór siarczanu amonowego.

15.    Siarczan amonowy krystaliczny.

16.    0.2-motowy octan sodowv.

17.    0,2-molowy kwas octowy.

71