83

Szkło i inne pomoce

Na 1 studenta przypada: statyw z probówkami, po 1 pipecie chemicznej na 1 i na 5 mi, pipety serologiczne: 4 na 1 ml, 1 na 2 ml, 2 na 5 ml i 2 na 10 ml. Po 2 kolby stożkowe na 200 ml i po 2 na 100 ml, po 2 lejki <p 6 cm, łyżeczka i cylinder miarowy na 50 mi.

Wykonanie

Studenci wykonują ćwiczenie indywidualnie.

• 1. Wytrącanie kazeiny za pomocą kwasu i podpuszczki Do dwóch probówek odmierzyć po 5 ml mleka {13 ) i umieścić w łaźni wodnej o temp. 38°C. Po 5 minutach do jednej z nich dodać kilka kropli kwasu octowego (2 ), a do drugiej roztworu podpuszczki {12 ). Odstawić na 10 min, po czym obseiwować pojawienie się osadu kazeiny.

2.    Wykrywanie aminokwasów aromatycznych. Do probówki odmierzyć 1 ml kazeiny (2), dodać 1 ml stężonego kwasu azotowego {3 ) i ogrzewać we wrzącej łaźni wodnej przez 5 min. Ostudzić i dodać stopniowo 3,5 ml wodorotlenku sodowego {4) — ostrożnie!

3.    Wykrywanie wiązań peptydowych. Do jednej probówki odmierzyć 1 ml kazeiny (2), do drugiej 1 ml glicyny {10 ), dodać po 2 ml wodorotlenku sodowego {4 ) i jedną kroplę siarczanu miedziowego (5 ). Dobrze wymieszać i dodać kroplami dalsze 0,5 ml siarczanu miedziowego (5 ).

4.    Wykrywanie fosforu w białku. Do jednej probówki odmierzyć 1 ml kazeiny (2 ), do drugiej 1 ml albuminy {11 ), dodać 1 ml kwasu siarkowego (6 ). Całość ogrzewać we wrzącej łaźni wodnej przez 10 min, oziębić pod kranem i zobojętnić dodając 1 ml amoniaku (7). Następnie dodać 1 ml molibdenianu amonowego (8) i 0,5 ml eikonogenu (9 ).

5.    Wytrącanie kazeiny. Do kolby stożkowej na 200 ml wlać 50 ml mleka {13), dodać 50 ml wody o temp. 38°C, a następnie porqami łagodnie mieszając 2 ml 2-molowego kwasu octowego {1 ). Całość pozostawić na 10 min, po czym zdekantować ciecz znad osadu przez lejek z sączkiem bibułowym gładkim do drugiej kolby. Ciecz po odsączeniu kazeiny stosuje się do wytrącania kolejno globulin i albumin.

6.    Wytrącanie globulin i albumin mleka. Do kolby stożkowej na 100 ml odmierzyć 10 ml przesączu otrzymanego w punkcie 3, dodać taką samą objętość nasyconego roztworu siarczanu amonowego {14 ) i wymieszać. Zmętnienie roztworu świadczy o wytrąceniu globulin. Całość przesączyć przez sączek z bibuły do suchej kolbki stożkowej i do przesączu dodawać małymi porcjami sproszkowany siarczan amonowy (25 ), ciągle mieszając, dc pełnego nasycenia roztworu. W tych warunkach wytrącą się albuminy. Około 1 ml mieszaniny przesączyć przez sączek do probówki, dodać kroplę 2-molowego kwasu octowego (2) i ogrzewać nad palnikiem do warzenia. Jeżeli w tych warunkach nie pojawi się osad, to znaczy, że z roztworu zostały wytracone wszystkie białka.

7.    Wyznaczanie punktu izoelektrycznego kazeiny. W 6 probówkach sporządzić roztwory buforu octanowego o pH wzrastającym od 3,6 do 5,6 w^Fedług tabeli 2.

Po wymieszaniu do każdej probów^Fki dodać 1 ml roztworu kazeiny (2), dokładnie wymieszać i pozostawić na 40 min. Punktowi izoelektrycznemu odpowiada pH, przy którym wystąpi najbardziej obfity osad.

72