84� (2)

84

przeciwnika z miejsca; i to nawet wtedy, kiedy jeszcze nic widzimy, na czym właściwie polega ta słaba strona, na którąśmy natrafili. —

Sposób 35, dzięki któremu, o ile tylko da się on zastosować, wszystkie inne sposoby stają się zbędne: zamiast działać argumentami na intelekt, należy działać za pomocą motywów na wolę; wtedy zarówno przeciwnik jak i słuchacze, o ile tylko leży to w ich wspólnym interesie, natychmiast razem przyłączają się do naszego zdania, choćby nawet pochodziło ono prosto z domu wariatów; albowiem jeden łut woli zazwyczaj ma większe znaczenie niż cetnar rozumu i przekonania. Co prawda daje się to wykonać tylko w specjalnych warunkach. Jeżeli można przeciwnikowi dać do zrozumienia, że gdyby jego zdanie zwyciężyło, zaszkodziłoby to dotkliwie jego interesom, wówczas odrzuci je tak prędko, jak gdyby nieostrożnie dotknął gorącego żelaza.

Np.: duchowny broni jakiegoś filozoficznego dogmatu — niech mu ktoś zwróci uwagę, że jego wypowiedź godzi pośrednio w jakiś podstawowy dogmat jego kościoła, to natychmiast zaprzestanie.

Ziemianin chwali doskonałą mechanizację w Anglii, gdzie jedna maszyna parowa wykonuje pracę wielu ludzi; zwracamy mu uwagę, że wkrótce maszyny parowe będą ciągnąć wozy i że wtedy konie jego wielkiej stadniny bardzo spadną w cenie; — więcej nie potrzeba! W takich przypadkach każdy ma uczucie: „Quam temcrc in nosmet legem sancimus iniąuam!” ⁸⁰>

Tak samo postępujemy, jeżeli słuchacze należą do tej samej co my sekty, do lego samego cechu, zawodu lub klubu itd., przeciwnik zaś nie. Choćby jego teza była ze wszech miar słuszna, z chwilą gdy napotykamy, że jest sprzeczna ze wspólnymi interesami np. takiego cechu itd., wszyscy słuchacze będą uważać argumenty przeciwnika za słabe i marne, choćby były doskonałe, natomiast nasze za słuszne i trafne, choćby nawet były wyssane z palca; chór słuchaczy będzie nas głośno aklamował, a przeciwnik odejdzie ze wstydem. Sami słuchacze zaś przeważnie święcie wierzą, że głosowali z czystego przekonania, albo-wuem to, co jest dla nas niekorzystne, zazwyczaj wydaje się naszemu intelektowi absurdalne. Intcllectus luminis sieci non est ⁸⁷J etc. Ten sposób można by nazwać „uchwyceniem drzewa za korzeń”; zwykło nazywa się argumentum ab utili ⁸⁸h

Sposób 36. Zadziwienie i oszołomienie